Autobedrijf

Het wordt vaak `een klik’ genoemd. Je ontmoet iemand, meestal toevallig, en denkt verrast: ja! Het kan het begin zijn van een vriendschap, een passie, een prachtige zakelijke relatie. Soms is het een kwestie van een paar seconden. Vandaar ook klik.
Over mooie gebeurtenissen moet je je niet afvragen hoe het allemaal precies zit, maar soms kan ik nadenken over die klik. Een klik duurt bijna te kort om een essentie te hebben, maar als die er is, moet die te maken hebben met: ik geloof in jou. Paar jaar geleden zou ik meteen gezegd hebben dat het misschien wat zweverig klinkt, maar dat zeg ik niet meer.
Ik vind het het allerbelangrijkste wat je van iemand kunt denken: ik geloof in je. En als je in iemand gelooft, geloof je ook wat die zegt. Mijn vriendenkring bestaat uit mensen van diverse pluimage maar ze zijn allemaal geloofwaardig, dat weet ik zeker. Niet dat ze volmaakt zijn, nee zeg, alsjeblieft niet, maar hun geloofwaardigheid koester ik innig. Daar vaar ik op.
Natuurlijk is wat we `integriteit’ noemen, hiermee ook verbonden. Is het niet hetzelfde als geloofwaardigheid? Ik schreef hier al eens eerder dat integriteit een woord is dat het moeilijk heeft. Waarom begin ik hierover op de langste dag van het jaar? Omdat ik me weer zo stoor aan een integriteitonderzoek dat er moet komen, nu naar iets wat minister Kamp gedaan heeft. Iets aangenomen van een autobedrijf of juist niet. Het zijn ook altijd van die lullige dingen waarmee een integriteitonderzoek zich moet bezighouden. En uiteraard is er een commissie (!) onder leiding van oud-secretaris-generaal en hoogleraar arbeidsverhoudingen Roel Bekker, het is niet niks.
Integriteit verdraagt dit allemaal niet!