IJs

Liefst heb ik het er even niet over, net zoals ik niet over regen wil praten als het regent, zeker niet klagend. Maar goed, het kan niet anders en ik moet zeggen dat de avondklok psychologisch uitstekend is neergezet. De premier noemde die dinsdagavond met de grootst mogelijke maar net niet te weinig terughoudendheid. Eerst verstandig advies afwachten natuurlijk, maar ondertussen kunnen we er alvast aan wennen. Misschien komt die er niet, maar dat is hoogst onwaarschijnlijk. Daarom is het een permanent brandend gespreksonderwerp. We zijn bezorgd en sommigen van ons ook kwaad. En dan komt die dus begin volgende week en dan zijn we zo bezorgd en kwaad geweest dat het allemaal best meevalt. Lastig uiteraard, maar we zijn geen watjes. Zo werkt dat. Komt door de subtiele kracht van de aankondiging. Gebeurt vaak met gebeurtenissen waar we enorm tegen opzien. Op een vreemde manier zijn we dan opgelucht als het zover is. Het begint en gaat ook weer voorbij.
Laten we het ook als een pluspuntje beschouwen dat de avondklok in dit seizoen (paar weken) van kracht wordt. Stel dat het zomer was, zo’n lekkere zomer met van die lange dagen en avonden waarin de warmte van de uren daarvoor loom blijft hangen. Ook het licht gaat in de avond niet helemaal weg, beetje blauwig is het. Je slentert over straat om ergens prima ijs te kopen of naar vrienden bij wie de barbecue in vol bedrijf is. Of je gaat in bijvoorbeeld in een park zitten met een gitaar en een flesje koude wijn. Dan moet je er toch niet aan denken dat er een boa komt die vraagt waar we precies mee bezig zijn en na je antwoord zegt dat je er gloeiend bij bent.
Dwars door die avondklok heen gaan we ons op zo’n zomer verheugen.