Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Los

`Zullen we een bubbeltje doen? Dat staat zo feestelijk.’ Gisteren zei iemand dat tegen me en ik begrijp wat er wordt gezegd, maar kan helaas niet vragen gewoon normaal te praten. Kan best zijn dat dit de woorden zijn die we voor zoiets paraat hebben: `Zullen we een bubbeltje doen? Dat staat zo feestelijk.’ Ja, ik schrijf ze nog een keer op om er goed naar te kijken, want ik wil me niet aanstellen.
Laatst had ik met iemand een dingetje en – stop, nu doe ik zelf mee met dat `dingetje’. Er moest iets uitgepraat worden, een klein probleem dat een conflict zou kunnen worden, geen groot conflict, maar toch. Geen dingetje. Handig het er even over te hebben. Dat stel ik voor. De ander: `Morgen koffietje doen?’ Ik knik en voel de lichte aandrang te schreeuwen dat ik geen koffietjes doe, maar ja, dan steekt misschien een nieuw conflict de kop op.  
Sinds wanneer praten we zo? En waarom? Willen we alles graag zo kinderlijk en klein mogelijk houden? Moet alles alsjeblieft onbelangrijk klinken? Of is het alleen maar rare tederheid?
Ik doe zelfs soms ook mee. In een restaurant vraag ik rustig om water met bubbels. Het is eruit voordat ik er erg in heb. Het is zelfs zo gewoon dat ik het niet kan maken over het gewenste water te zeggen dat ik water met koolzuur bedoel. Bubbels klinkt gezellig en los, alsof we het liefst levenslang in de kindercrèche hadden willen blijven. Ben ik een te ernstig mens? Geloof het niet, maar ik zet liever een handtekening onder een belangrijk document dan een krabbeltje (`Wilt u een krabbeltje zetten, ja, daar’).
Over bubbels gesproken. Pas stelde iemand vast: `Jij zit in jouw bubbel en ik in de mijne.’ Trok in mij een beklemmend gevoel van vergeefsheid omhoog.