Meetlat

Kriebelig is niet meteen een woord dat past in de stoere uitstraling van minister Grapperhaus. Toch stond het gisteren boven een interview in deze krant. Terwijl ik het vol instemming las, begreep ik waarom hij zijn irritatie zo noemde. Het ging onder meer over mensen die vinden dat tijdens de jaarwisseling `hun feestje’ wordt afgepakt. Ja, krijg je inderdaad jeuk van. Soms is gezeur te snappen, sóms, maar dat vuurwerkgezeur natuurlijk niet.
Ik heb geen massapsychologisch inzicht, maar het lijkt me niet handig dat de overheid de hele tijd zegt zo bezorgd te zijn over de nacht van oud en nieuw. Is enorm begrijpelijk, maar ik denk dat relschoppers er eerder door aangemoedigd worden dan dat ze zich door deze zorg braaf binnenskamers laten houden. Als heel vaak tegen je wordt gezegd dat je iets niet mag, krijg je steeds meer zin het juist wel te doen. Voor landgenoten die we hufters noemen, geldt dat in zeer sterkte mate.
Beetje stilletjes op weg gaan naar 31 december lijkt me het allerbeste. Niet eens vanwege de verwachte grimmigheden. Beetje stilletjes hoort wel bij dit jaar, waarvan we nu niet meer om de haverklap moeten zeggen dat het raar is. Dat was en is het wel, maar de typering `raar’ begint echt ontstellend slap te worden.
Minister Grapperhaus zegt in het interview indirect ook iets over ons kusgedrag: “Twee buren die elkaar een mooi jaar wensen, leggen we niet langs een meetlat van 1,5 meter.” Mijn buren aan de rechterkant zijn dierbare vrienden, dus ik weet niet hoe we met die meetlat omgaan, maar wat de rest van de buren betreft vind ik die meetlat juist prima. Veel te vaak begon ik sufgekust aan de eerste dag van het nieuwe jaar en zelden vond ik dat bemoedigend.