Staren

Niet ondenkbaar dat ik me volgend jaar op deze maandag afvraag of ik me herinner dat het de afgelopen dagen Black Friday was, een vrijdag die drie dagen duurde. En waar je niet onderuit kwam, als je deelnam aan het dagelijks leven, wat de meeste mensen deden. Toch ben ik er niet in gedoken. Dat komt omdat er iets bij komt kijken waar ik niet tegen kan en dat is `profiteren’. Word ik zenuwachtig van. Gisteren zei iemand nog “Ze hebben daar Black Friday-aanbiedingen, je bent gek als er niet van profiteert”. Omdat ik gek ben, ga ik dan haastig iets anders doen. Heb ik ook als ik met het vliegtuig ergens heen moet en een vriend vraagt: “Je gaat toch wel via Frankfurt?” Nee! Geen moment aan gedacht. 
Ik ben niet goed in profiteren. En misschien heb ik er vandaag spijt van want tussen de Black Friday-aanbiedingen zat vast iets waarmee ik op pakjesavond voor de dag kon komen. En dat is al volgende week. 
Ik ben geen groepsmens, maar in deze periode maak ik deel uit van een groep. Het is een pakjesavondgroep. Die groep wordt geleid door `Het lootjestrekken team’. Bijna dagelijks krijg ik post (mail) van lootjestrekken.nl. Dat bericht begint met de mededeling dat het over zoveel dagen `Sinterklaas 2018’ is. Dan komt de vraag: “Heb je al cadeautjes besteld”. En vervolgens brengt een druk op de knop me bij het verlanglijstje van de persoon die ik `getrokken’ heb. Handig, maar soms betrap ik me erop dat ik al minstens een minuut of vijf naar een onzichtbaar punt in de verte heb zitten staren.
Sinterklaas is al ruim een week in het land, ik ben vaak op straat en in de omgeving van straten, maar nog nooit heb ik hem gezien. Ja, in reclames en soms op tv, maar ik bedoel: in het echt.