Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Bram van der Vlugt en Thijs Prein in Vogel: schitterend acteursduet over puzzeltocht door twee levens ★★★★

Een oude, tikkeltje verwarde man zit op een bank op het station. Hij wacht op een trein die niet zal komen. Sterker nog: het station is al jarenlang opgeheven, nooit meer zal er een trein komen. Wie is die man, waarom zit hij daar, waar moet hij heen?

 

In het toneelstuk Vogel van schrijver Thomas Verbogt en theatermaker Thijs Prein komen dat soort vragen meteen in je hoofd op, maar reken maar niet dat je er na bijna twee uur toneel echt antwoord op krijgt. Dat is maar goed ook, want theater is soms hard werken, goed luisteren en tenslotte zelf de antwoorden vinden, ook al zijn ze niet altijd passend. Zo ook in Vogel, een stuk over vergeten en herwonnen herinneringen, in dit geval van de man op het station: Martinus van ’t Schot. Als naast hem een jonge man komt zitten, begint een intrigerend psychologisch spel waarin ze elkaar beurtelings uitdagen. De jonge man lijkt op zijn manier ook te vluchten uit de werkelijkheid, beiden hebben hoe dan ook een web van onbestemdheid om zich heen geweven. Voor de een is de Tweede Wereldoorlog zijn worgengel, voor de ander het moderne leven zelf, waaraan hij niet meer kan of wil mee doen.Wat we van de oude man gaandeweg te weten komen, is dat hij in de oorlog een trauma heeft opgelopen (is zijn vader gedood, heeft hij het meisje op wie hij verliefd was verraden?). Hij reisde naar Rusland om voor de Duitsers te werken en vluchtte weer naar Nederland. Sindsdien woont hij in het verlaten station. Bram van der Vlugt speelt de oude man, Thijs Prein (ooit richtte hij theatergroep De Hollanders op) de jonge. Deze combinatie levert een schitterend acteursduet op, spannend, perfect in balans tussen introverte momenten, poëtische bespiegelingen en mooie theatrale uitbarstingen.

Vogel is zeker geen wellmade play, maar een slimme puzzeltocht door deze twee levens, waarbij allerlei wegen en zijwegen worden ingeslagen, soms onnavolgbaar. Pas op tweederde van de voorstelling liet ik de pogingen alles te willen doorgronden varen, want daar gaat het uiteindelijk niet om. Het stuk is een parabel over de mens die altijd onderweg is, altijd afscheid neemt en ook altijd weer ergens aankomt. Misschien is deze toevallige ontmoeting, deze sluimerende zielsverwantschap tussen de bezonken ouderdom en de onstuimige jeugd wel een fantasie, een droom. Maar het kan ook  zijn dat Vogel een requiem is:

De oude man: ‘Ben jij de dood?’

De jonge man: ‘Verwacht u die dan?’

De oude man: ‘Ik verwacht helemaal niets, maar het zal tijd worden’.

Bram van der Vlugt viert met deze voorstelling zijn 85-ste verjaardag. Het is verbazingwekkend hoe krachtig, soepel en intens hij hier toneel speelt, en je bij de les houdt. Met naast hem Thijs Prein als zijn uitdagende engelbewaarder.