Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Uitstraling

Twee zonnebrillen heb ik. Dan heb ik er altijd nog een als de andere kwijt is. Ik ben mijn zonnebril immers vaak kwijt en weet niet hoe dat kan, maar ik houd me niet bezig met de vraag hoe ik dit sullige probleem kan oplossen. Ik draag mijn zonnebril nooit in het haar. Er zijn veel mensen die dat wel doen, om het haar op zijn plaats te houden, en waarschijnlijk ook omdat de zonnebril in die positie een bepaalde uitstraling heeft. Sommige zonnebrillen lenen zich beter voor in het haar dan andere. Ik begrijp dat het zonnebrillen zijn zonder metalen neusbruggetjes, want die blijven haken. Dat kun je natuurlijk niet hebben in het haar, een zonnebril die daar blijft haken. Waarom begin ik ineens over de zonnebril? Vanwege een onderzoek. En ook omdat ik de indruk heb dat de komkommertijd dit jaar véél eerder begint, waarschijnlijk omdat we geen winter gehad hebben. Dat onderzoek wijst uit dat zestigplussers zich ergeren aan gesprekpartners die de zonnebril op houden. Niet alle zestigplussers, 76 procent. Jongere mensen hebben er minder problemen mee. Waarom is dit onderzocht? Geen idee. Ik ben sinds kort een piepklein beetje zestigplusser, maar ik erger me er niet aan, zeker niet wanneer we in de volle zon staan te praten. Komt misschien omdat ik als kind de zonnebril altijd wel stoer vond. Hoorde bij de rock-’n-roll. Een zonnebril in het haar vind ik niet stoer, maar verder vind ik er niks van. Een tragische zonnebril vind ik nog steeds die je omhoog kunt klappen, zeker als die inderdaad omhoog geklapt is.    

Columns

  • In een drukke winkelstraat houdt een vrouw me staande. Leeftijdloos uiterlijk, Oost-Europees, denk ik, en ze wappert met een creditcard van een type dat ik nog nooit gezien heb. Ze zegt, in hakkelig Engels, dat ze geld nodig heeft, ergens pinnen wil en of ik haar daarbij kan hel... lees meer

  • Om de zoveel tijd besluit ik niet meer te schrijven over mijn avonturen als treinreiziger en dat doe ik nu ook, althans voor dit jaar, maar toch nog even, want ik vind het prettig er de week mee te beginnen, het ruimt op.
    Vorige week ben ik op weg naar Tilburg. Op het stati... lees meer

  • Op het Nijmeegse Radboudumc is onderzoek gedaan naar hoe James Bond omgaat met zijn gezondheid en hygiëne in het algemeen. Is niet best. Hij neemt nooit malariapillen, om maar eens wat te noemen, en wast zelden zijn handen, in 25 films maar twee keer. En, ik citeer deze krant: “... lees meer

  • Nog nooit maakte ik een selfie. Hoefde ik ook niet aan dat kleuterwoord te denken. Ik kwam weleens op een selfie terecht, maar die maakte dan iemand anders. Die zei bijvoorbeeld “Leuk, even fotootje”, sloeg een arm om me heen en strekte de andere met het mobieltje erin. Soms zie... lees meer

  • Hoe lang het al is, weet ik niet, maar volgens mij zijn we op de Nederlandse stations al best lang `Beste reizigers’. Dus als er iets omgeroepen wordt, vertragingen bijvoorbeeld, een woord dat trouwens niet wordt gebruikt omdat het te negatief is.
    Ze zeggen “Beste reizigers... lees meer

  • Een van de wegen die naar het station in mijn woonplaats voeren, gaat onder een kleine tunnel door, geen voorbeeld van stralende architectuur. Een kant grenst aan het water en voor het hek daar staan fietsrekken en maken daklozen iedere avond slaapplaatsen, altijd wel een stuk o... lees meer

  • Eind jaren negentig was er een televisieprogramma dat Sex voor de Buch heette. Presentator was Menno Buch. Of ik het goed samenvat, weet ik niet, maar het ging over mensen die zich seksueel graag buitengewoon gedroegen. Dat is het woord: buitengewoon. Ik zag weleens een afleveri... lees meer

  • Paar jaar geleden moest ik aan een tijdschrift vertellen wat mijn mooiste woorden waren. Ik plukte vooral woorden uit de seizoenen, lentebries, zomeravond, herfstkleuren, en bleef uiteindelijk bij de winter hangen, sneeuw, ijsbloemen, en ook het woord `winter’ zelf. Als ik een z... lees meer

  • Als je niet héél veel geld hebt, wordt het steeds moeilijker een huis te kopen. In Nederland. In Italië niet. Op mijn bureau ligt een papier waarop staat dat er een kleine stad is, Pratola Peligna in de Apennijnen, waar een huis 1 euro kost. Heb niet veel verstand van geld, maar... lees meer

  • Als iemand je vraagt of er `iets is’ (liever niet vragen) en je zegt dat je aan `een fijne herinnering’ denkt, kun je het dan daarbij laten of moet je wat over die fijne herinnering vertellen?
    Ik lees een artikel in de krant van gisteren. Daarin staat dat er allerlei apps z... lees meer

  • Heb het niet gezien, gisteravond, een nieuw televisieprogramma: De grote kleine treinencompetitie. Wel las ik erover: modelspoorbouwers maken treinlandschappen, met een specifiek thema. André van Duin presenteert het, dus het zal een aantrekkelijk `concept’ zijn. 

  • Altijd de vraag wat iemand met `het geld’ gaat doen. De Nederlandse econoom Guido Imbens wint de Nobelprijs, hij werkt in Californië, daar wordt hij uit zijn bed gebeld door een Nederlands radioprogramma met uiteraard de vraag hoe hij zich voelt en: “Weet u al wat u met het geld... lees meer

  • We hebben het er thuis over gehad: gaan we erheen als hier in de stad een uitvoering zou zijn van Beethovens Tiende symfonie, die maar ten dele van Beethoven is? Hij heeft die niet voltooid, een computer heeft dat gedaan. In Duitsland was die afgelopen weekend te horen.... lees meer

  • In een hoek van het café speelt een jazzband, vier mannen, trompet, bas, gitaar en drums. Het is namiddag. Herfstlicht vloeit door de ramen, van dat mooie licht van oud goud. In het café is het niet druk. Ik ga met een krant in een andere hoek zitten, schuin tegenover de musici.... lees meer

  • “Ja, sorry hoor, maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar.” Iedereen zal deze woorden kennen. Misschien zeg je die soms. Of zegt iemand anders ze tegen je. Meestal is er iets gebeurd wat misschien niet had moeten gebeuren. Excuses zijn nuttig en gewenst. En dan komt het dus: “Ja, sor... lees meer

Pagina's