Er zijn ouders die niet tegen hun kinderen willen liegen en daarom Sinterklaas en alles wat om hem heen hangt, links laten liggen. Of rechts – in deze tijd van politieke overwegingen moeten we alle mogelijkheden open houden. Ik vind ook dat ouders niet moeten liegen. Niemand moet dat doen. De waarheid is niet altijd makkelijk, maar uiteindelijk toch het beste baken. Maar je hebt liegen en liegen.
Overbodige vragen en mededelingen probeer ik te vermijden, maar ik moet wel uitkijken dat ik niet moeilijk doe wanneer ik ze van anderen hoor. Simpel voorbeeld: “Heb je het kunnen vinden?” Ik bel aan bij een adres waar ik moet zijn, en dan die vraag. Het is niet erg en ik snap ook wel dat de bedoeling is dat je vertelt of het je veel moeite heeft gekost of juist niet, maar toch ben ik er geen voorstander van. Er zijn ook van die doodlopende gesprekken. Daarin speelt het woord `eigenlijk’ een prominente rol: “Eigenlijk hadden we een bloemetje mee moeten nemen.”
Op een kastje naast mijn bureau staat nog steeds een ouderwets telefoontoestel. Nou ja, ouderwets, wat is ouderwets? 25 jaar geleden aangeschaft, in een andere tijd. Dacht de laatste jaren vaak: kan het niet weg? Misschien gek, maar ik bleef hechten aan, wat dan heet, de vaste lijn, misschien alleen nog maar een verbinding met inderdaad een tijd die voorbij is. Mijn omgang met dat apparaat is er de laatste jaren niet beter op geworden. Ik word er alleen nog maar op gebeld door personen die me iets willen aansmeren.
Woord heeft ook een zeurderige klank: bezuinigingen. Het kan ook onmogelijk monter worden uitgesproken. Meestal is het aan iemand te zien dat die ze dadelijk aankondigt : mond lijkt dunner, oogopslag dof, onrustige handen die op tafel iets kleins zoeken wat er niet is.
Is mijn eigen schuld, begon er zelf over, op deze plek: winterse neutraliteit. Ik kwam die schrale typering tegen in een artikel over winkeliers die uit angst aanstootgevend te zijn niets in hun etalage zitten wat met Sinterklaas en pakjesavond te maken heeft. Een van de lastigste woorden van de afgelopen jaren: aanstootgevend. Er wordt heel veel aanstootgevend gevonden. We zeggen het erg snel.
Drones boven Eindhoven. Klinkt als de titel van een spannend jeugdboek. De minister zegt via X dat hij maatregelen heeft genomen of neemt, maar niet welke. Boven vliegbasis Volkel werden ze ook al waargenomen. De minister zegt te hebben ingegrepen maar niet hoe. Hoeft hij ook niet zeggen. De luchtmacht heeft wapens ingezet, maar niemand zegt wat voor wapens. Kunnen we verder ook niets mee. Als leek zeg ik: als het maar gebeurt.
’s Nachts had ik het al gezien: de eerste sneeuw was gevallen, de straten en de bomen waren niet enorm wit, een beetje, maar toch. Het sneeuwde nog steeds, een tere gebeurtenis. Sommige sensaties veranderen niet. Bij het zien van eerste sneeuw ben ik meteen het kind dat die voor het eerst bewust zag, gevoel van innige triomf: ons dagelijks leven ziet er anders uit, zachter. Het gevolg dat daarbij hoorde, was dat de mensen vriendelijker waren. Iedereen voelde misschien wel die innige triomf. Anders groeten dan anders, lachen, blij praatje maken.
Het gaat maar niet over. Nog steeds ben ik een groot voorstander van de gewone winkel, in plaats van de digitale. Niets is gewoon, maar ik bedoel de winkel met etalage, deur, toonbank, iemand die vraagt: “Kan ik je helpen?” Altijd een prachtige vraag.
Sinds Sinterklaas zaterdag in Nederland is gearriveerd, kijk ik niet meer naar het Sinterklaasjournaal. Voor zijn intocht was ik vooral geïnteresseerd hoe de gang van zaken zou zijn. Ja, ingewikkeld, dat stond vast, want we moesten in spanning zitten. En dat zaten we, want hoe moesten we telkens opnieuw aan onze kinderen en kleinkinderen uitleggen dat het écht goed kwam. Daarna is mijn aandacht wat verslapt. Binnen is binnen, klaar.
Het was Wereld Filosofiedag, gisteren, een dag om de waarde van filosofie voor ons denken te vieren. Kort door de bocht: een dag die ons moet stimuleren wat meer na te denken over, nóg korter door de bocht: van alles! Mooi initiatief dat waarschijnlijk niet in brede kring wordt omhelsd, want we hebben het er veel te druk voor. Vandaag is die dag weer voorbij en is het de vrijdag voor Black Friday, weer een ander soort feestdag, waarover het te vaak gaat. Ik heb helemaal geen zin over die vrijdag na te denken, ook omdat ik wel wat anders aan mijn hoofd heb.
