Controleren

Lijken kleine vragen, maar zijn het niet. Nu vraag ik me bijvoorbeeld af hoe vaak al in mijn leven tegen me is gezegd `Voor deze ene keer dan’ en dan was het de bedoeling dat je dankbaar en opgelucht knikte. 
Toen ik kind was, volgens mij nog niet zo lang geleden, dacht ik dat het over zou gaan, dus dat mensen tegen je zeggen `Voor deze ene keer dan’. Is niet zo. Daar kwam je al gauw achter.
De politieagent die je aanhield terwijl je op de stoep fietste. Hij stelde een vraag die in principe best fijn is: “Wat zijn we aan het doen?” Ik doe iets wat hij niet doet, maar doordat hij `we’ zegt, creëert hij verbondenheid. Ik antwoord dat ik daar woon en wijs naar een voordeur, een meter of tien verder. Dan zegt hij het: “Voor deze ene keer dan.”
Had het gisteren in de polikliniek. Ik meld me bij de balie waarachter een mevrouw zit die ik vaker heb meegemaakt. Ze is niet mis.
Nu vraagt ze: “Heeft u zich al aangemeld?”
Vraag overvalt me, omdat ik sterk het gevoel heb dat ik dat op dit moment sta te doen.
Ze ziet mijn verwarring: “U moet zich bij de ingang melden. Daar staan sinds kort incheckpalen.”
Incheckpalen? Behalve dat mijn lijstje lelijke woorden gemobiliseerd wordt, weet ik niet precies wat ze bedoelt met die palen.
“Wat moet ik daar dan doen?” vraag ik. 
Ze heeft last van die vraag en zegt dat er genoeg vrijwilligers staan die me kunnen helpen.
Ik aarzel even. Moet ik me nu naar een incheckpaal haasten?
De vrouw zegt: “Voor deze ene keer dan. Uw geboortedatum?”
Opgelucht neem ik even later plaats in Wachtzone 2.2. 
Een inckeckpaal zal net zoiets zijn als een zelfscankassa. Er komt vast iemand controleren of je bent wie je zegt te zijn. En als dat niet zo is, ben je er gloeiend bij.