Getergd

Je kunt je afvragen hoe het met onze beschaving zit, als er nog steeds campagnes bedacht worden die ons duidelijk maken dat we ons fatsoenlijk moeten gedragen. En hoe dat moet, want het is niet altijd te doen daar zelf op te komen.
Nu is er een van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Het richt zich op het verminderen van verbale agressie in de zorg.
Ik zag één spotje, er zijn er meer: man begint te schreeuwen tegen verpleegkundige, want wacht al een tijdje op aandacht en dat duurt hem allemaal veel te lang. Aan het einde van dat spotje zien we hem rustig met die verpleegkundige mee lopen. Zoiets.
We kennen ze, de driftkikkers. In de wachtkamer van de polikliniek word je eerder geroepen dan iemand die er al best lang zit. Er is een simpele verklaring voor: er werken meer specialisten en de ene is eerder klaar met een patiënt dan de andere.
Er zijn dus mensen die deze gang van zaken niet begrijpen en al een halfuur asgrauw naar de plek hebben zitten staren vanwaar hun naam geroepen wordt. Ineens benen ze tot het uiterste getergd naar de balie: “Die meneer was er veel later dan ik!”
Soms beginnen ze te schreeuwen. Doen ze sneller dan nog niet zo lang geleden.
De campagne verzet zich daartegen. Die heet: “Ben jezelf, tel even tot 11.”
Toen ik nog een opvliegende puber was, werd me vaak gemaand tot 10 te tellen, maar misschien heeft onderzoek op de universiteit van Nijmegen uitgewezen dat dat nét te kort is. Vandaar 11. 
En het rijmt natuurlijk op `zelf’. Daardoor onthouden we het makkelijker.
Het probleem in de slogan zit in het begin: “Ben jezelf”.
Ooit was het winst als je dat lukte, jezelf zijn, maar nu moeten we ons hart vasthouden. Kijk maar naar buiten.