Held

Drones boven Eindhoven. Klinkt als de titel van een spannend jeugdboek. De minister zegt via X dat hij maatregelen heeft genomen of neemt, maar niet welke. Boven vliegbasis Volkel werden ze ook al waargenomen. De minister zegt te hebben ingegrepen maar niet hoe. Hoeft hij ook niet zeggen. De luchtmacht heeft wapens ingezet, maar niemand zegt wat voor wapens. Kunnen we verder ook niets mee. Als leek zeg ik: als het maar gebeurt. 
Ik zou best een jeugdboek willen schrijven met de titel Drones boven Eindhoven. Dan bedenk ik een held die alles oplost, overdag beetje suffige laadpaaladviseur, maar ’s avonds een vechtmachine, meedogenloos, vindingrijk en hyperintelligent.
Staatssecretaris Gijs Tuinman, die de indruk maakt er telkens aan te moeten wennen dat hij staatssecretaris is, kwam in WNL op zondag met wat opties: hobbyisten die niet doorhebben wat hun hobbydingetjes veroorzaken, criminelen of kwaadwillenden, dus ook min of meer criminelen. En misschien jongeren die werken in opdracht van de Russen. Spionage. Geronseld in jeugdhonken.
Maar ja, er is nog geen drone gevonden. Dus hoe een onderzoek te beginnen?
Volgens mij zag ik gistermiddag ook een drone hier boven onze wijk, in ieder geval een vliegend dingetje. Ik kwam een buurvrouw tegen en vroeg of ze die ook gezien had. Had ze niet, maar: “Jij ziet wel vaker vliegende dingetjes.”
“Misschien wel van de Russen,” zei ik.
“Trojka hier, trojka daar, ja, je ziet er veel dit jaar.
Thuis begin ik aan de jeugdroman: “Mijn naam is kolonel Sponzki,” zegt de man die midden in nacht aanbelt, grimmig.” Ik ben opperste adjudant in de Russische geheime dienst ja. Het spel is uit!” Achter hem blaffen honden schuimend. Boven hem grommen drones.