Kersttrui

Is mijn eigen schuld, begon er zelf over, op deze plek: winterse neutraliteit. Ik kwam die schrale typering tegen in een artikel over winkeliers die uit angst aanstootgevend te zijn niets in hun etalage zitten wat met Sinterklaas en pakjesavond te maken heeft.
Een van de lastigste woorden van de afgelopen jaren: aanstootgevend. Er wordt heel veel aanstootgevend gevonden. We zeggen het erg snel. 
Mijn ouders leven niet meer, maar ik denk vaak aan ze. Ook vraag ik me vaak af hoe ik iets aan hen zou uitleggen als ze even terugkwamen om te kijken hoe met deze tijd gaat en met hun kinderen die van die tijd ook hun tijd proberen te maken. Hoe zou ik hen nu uitleggen wat het aanstootgevende van Sinterklaas is? 
Veel winkeliers kunnen dat blijkbaar wel uitleggen, vandaar hun keuze voor winterse neutraliteit. Sinds ik die woorden las, let ik wat aandachtiger op etalages. Met winterse neutraliteit wordt bedoeld kerstsfeer: ballen, sterren, boompjes en namaaksneeuw. En telkens denk ik: het is nog november!
Wie zeker niet aan winterse neutraliteit doet: de NS! Ik wist het niet, maar mijn bevriende buurman vroeg ik of ik meeging. Ik vroeg waarheen. Zijn antwoord luidde: “Wintercity, een stad vol verrassingen.”
Hij had als trouwe klant van de NS een gezellige brief gekregen waarin het voorstel stond: op reis naar Wintercity.
Ik ben een veel trouwere klant dan hij, maar kreeg niks. Net iets te veel gemopperd, denk ik. 
Hij stuurde me de brief door: de reis is samen met de sneeuwpoppen Norah en Sam. Kon mijn ogen niet geloven. En je kunt onderweg leuke prijzen winnen, zoals een kersttrui.
Ik vroeg waar Wintercity is. Wist hij niet “maar daar gaat het niet om”.
Ik knikte, maar wist niet waarom.