Natuur

Waarom ik ervan schrok, weet ik niet. Gisterochtend hoorde ik op de radio ineens over naakte haver spreken. Nog nooit van gehoord: naakte haver. De presentator van het radioprogramma ook niet, merkte ik aan haar verbaasde toon, waarin ook een zachte lach zat.
Misschien komt het door het woord naakt, terwijl ik niets tegen naakt heb. Aan het begin van de dag klinkt het misschien net iets te hard. 
Tijdje geleden gebeurde het ook in de vroege ochtend: ik hoorde dat er in Duitsland de mogelijkheid bestond naakt een museum voor beeldende kunst te bezoeken, een bericht waarvan ik even uit mijn doen raakte, ook omdat ik niet meteen antwoord had op de vraag waarom je dat naakt zou willen.
Had ik niet toen ik kort daarna over naakt vissen hoorde. Dan denk ik automatisch aan één met de natuur, wat ik zelf niet altijd per se wil.
Goed, naakte haver. Er werd overgeschakeld naar Friesland en aan het woord kwam Bianca van den Bos, die de naakte haver heeft uitgevonden, als ik het zo mag zeggen. Zelf zei ze: “Klopt inderdaad.”
Als mensen `Klopt inderdaad’ zeggen, weet je dat je er geen speld tussen kunt krijgen.
Uit het gesprekje bleek dat het jammer is dat de naakte haver niet eerder in ons leven kwam. Hét alternatief voor rijst en rijst moet van ver komen, naakte haver niet, uit Friesland. En enorm gezond, gezonder kan eigenlijk niet, als ik Bianca van den Bos mag geloven.
Bovendien kunt je naakte haver op werkelijk ieder moment eten. Als tussendoortje, voorgerecht, hoofdgerecht, toetje. Hartstikke lekker.
Je moet natuurlijk wel weten hoe je het doet en daarom schreef Bianca van den Bos een kookboek met 39 recepten, dat morgen verschijnt. In mijn directe omgeving houd ik mijn mond erover.