Plaatsje

Nuttig ook bij de kleine, misschien onbelangrijke veranderingen in je leven stil te staan en je af te vragen wat ze betekenen.
Voorbeeldje: de vliegtuigspotters die ik de afgelopen dagen op Schiphol zag.
Tot voor kort vond ik het rare zonderlingen. Je fotografeert vliegtuigen, nou en? Ook dat vliegtuig van de Amerikaanse president, wie kent het niet? Wat doe je met die foto’s? Misschien bekijk je ze thuis een paar keer om telkens vast te stellen dat ze goed gelukt zijn, maar daarna?
Dinsdagavond zat ik ook op de bank om de landing van Trump af te wachten. Zelfs al in de late namiddag, terwijl ik zeker wist dat dat te vroeg was. Waarin verschilde ik van de vliegtuigspotters?
Die kwamen enthousiast aan het woord, ik zag hun imponerende camera’s en handige stoeltjes en stelde me voor dat ze al vroeg van huis waren gegaan, ook om andere vliegtuigen te zien arriveren. Eerst boterhammen gesmeerd natuurlijk en een thermoskan gevuld.
Dan de spanning: krijg ik een fantastisch plaatsje of niet? 
Die spanning roert zich de hele weg erheen en dan eindelijk de opluchting: ik kan alles prima zien! Bevriende vliegtuigspotters groeten, opwinding delen, camera installeren, naar de nog lege hemel kijken.
Ja, denk ik, ja! Zou het zelf nooit doen, maar ik begrijp het en iedere keer als ik iets begrijp, begrijp ik ook meer van de grote en kleine wereld waarvan ik deel uitmaak.
Ander voorbeeldje: mensen die úren wachten om Trump in zijn gewichtige auto te zien passeren, seconde of drie. Foto maken! Weer de vraag: bekijk je die foto vaak? Nee, maar je bent er bij geweest, daar gaat het om. Daarom zat ik op de bank. Dan ben ik er ook bij, maar veel verder weg, te ver om het voor altijd te onthouden.