Rol

Onderhand worden ze fascinerend, de gesprekken met premier Schoof, vooral als het de bedoeling is dat hij iets persoonlijks zegt. Gisteren ook weer in deze krant: je leest het, maar had je net zo goed niet kunnen doen.
Meteen voor de duidelijkheid: ik heb geen hekel aan de heer Schoof, want daartoe geeft hij geen aanleiding. Tijdje terug leek hij me beetje zielig: man die niets mocht, die wie hij was, moest uitschakelen. Dat laatste deed hij overtuigend.
In het interview van gisteren staat een veelzeggend passage: “Maar ik moet ook een politieke oplossing uitdragen die in het kabinet en uiteindelijk ook in het parlement een meerderheid heeft. In de overleggen geef ik mijn inbreng, naar buiten vertolk ik het beleid dat we overeengekomen zijn. Dat is mijn rol.”
Ja, hij is premier van een kabinet dat hij niet bij elkaar kon houden en weinig, bijna niets tot stand heeft gebracht, een gezelschap dat elkaar moeilijk verdraagt en naar oplossingen zoekt in plaats van beleid. Ja, er is wel beleid, maar dat is een overeenkomst. Een overeenkomst betekent dat er van alles vastligt en politiek beleid is pas beleid als het beweegt, wat alleen maar kan wanneer het bedacht en uitgevoerd wordt door mensen die in staat zijn wezenlijk na te denken in plaats van alleen maar van alles te regelen.
De heer Schoof is niet zielig, hij heeft een rol: hij vertolkt. Kort door de bocht: kan iedereen. Daarmee beledig ik hem niet: “Inderdaad, dat kan iedereen, maar ik ben er toevallig voor gevraagd.”
Voor gevraagd, niet gewild, ook nooit in hem opgekomen. Moet je niet langer dan paar seconden bij stilstaan.
Binnenkort schrijft hij er een boek over, echt waar. Volume: beknopte notulen dorpspompberaad.