Rugzak

Jongste familielid werd tien dagen geleden 4 en ging vrijdag voor het eerst naar school. Heet niet meer kleuterschool, maar Groep 1, wat best hoog klinkt. Zelf had ik niets tegen kleuterschool. Inhoudelijk vond ik het een heldere aanduiding en waarom het anders moest weet ik niet, maar dat heb ik met veel dingen die anders moeten.
Van de andere kant: als je zegt dat je naar Groep 1 gaat, begrijpen we wel meteen dat het menens is, dat het leven een andere fase ingaat, een fase die érg lang duurt en waarvan sommige mensen zeggen dat het de mooiste jaren van je leven zijn.
Daar heb ik me altijd tegen verzet. Als alles goed gaat, heb je daarna nog een lang leven voor de boeg en dan is het jammer als je de mooiste jaren al gehad hebt. Vind het ook altijd tragisch te horen dat mensen zeggen dat hun huwelijksdag de mooiste van hun leven is. Houd ik mijn hart vast.
Even terug naar Kes, want zo heet ze, die vrijdag naar Groep 1 ging. Ik kreeg een foto van haar, vlak voordat ze naar binnenging, op het schoolplein, dat er herfstig uitziet, nat en vol bladeren. Ze heeft een rugzak om. Ben benieuwd wat daar allemaal in zit. Ze kijkt verwachtingsvol, maar ook beetje bedeesd, terwijl dat normaal niet haar meest in het oog springende stemming is. Ze heeft vast in de gaten dat ze aan een nieuw, groot avontuur begint. 
Ik ken dat moment ook nog, eind augustus, begin september, was nog volop zomer, want in de vroege ochtend al warm. Straat in Nijmegen die niet meer bestaat. Tweede helft jaren vijftig, de oorlog was in die straat nog te zien. 
Weer maak ik mee dat niets lang geleden is. Ik ben daar weer, ik sta naast Kes. Regen, rugzak en de zenuwslopende vraag: wat nu? Ook daarom sta ik daar.