Soepel

Nog nooit had ik met een deurwaarder te maken. Afkloppen. Ik ken er zelfs niet een. Er hangt iets dreigends om dat beroep, ik bedoel dat je nooit fluitend koffie gaat zetten wanneer je weet dat de deurwaarder dadelijk aanbelt. Als je dat al weet. Ik geloof dat ze ook ineens bij je op de stoep kunnen staan. 
Waar ik het vandaan haal, geen idee, maar een deurwaarder in Almelo lijkt me heftiger dan een deurwaarder in bijvoorbeeld Arnhem. Mij lijkt dat je bij die eerste echt geen praatjes moet hebben. Kan in Arnhem wel. Natte vingerveronderstelling.
Ineens komt Geert Wilders met een rijzende ster binnen zijn partij. Staat op plaats 2: Sebastiaan Stöteler, deurwaarder in Almelo, of voormalig deurwaarder, die daarom `alles al een keer meegemaakt’ heeft. Die toevoeging vind ik altijd alarmerend, omdat het niet kán, alles is nooit alles en als je denkt dat het wel zo is, heb je oogkleppen op.
In eigen kring wordt hij enorm geprezen, niet alleen omdat hij alles al heeft meegemaakt, maar `gewoon een aardige gozer’ is, fikser, ja, een oliemannetje.
Hier laat ik de heer Stöteler even los, want ik blijf hangen bij oliemannetje. Moest even opzoeken wat dat ook alweer was. Klinkt zo kabouterachtig. Is iemand die lastige, stroeve situaties soepel kan laten verlopen.
Ben ik in sommige gevallen oliemannetje? Vraag stel ik omdat ik denk dat het zo is. Laatst waren er mensen op bezoek die elkaar niet kenden. Ging niet goed. Voel ik me verantwoordelijk voor en word dan oliemannetje. Werkte.
Ik at met een kennis in een restaurant. De ober kwam ons na afloop overhoren: “Heeft het gesmaakt?” De kennis zei dat hij er niets aan had gevonden. Het oliemannetje in mij ging op volle kracht aan de slag.