Soep

Met vragen waarvan ik weet dat het antwoord erop niet bestaat of even zoek is, houd ik me het liefst niet bezig. Er zijn uitzonderingen, zoals `Hoe te leven? Of `Hoe moet het vandaag?’, het antwoord daarop is er niet, maar soms valt er toch iets over te zeggen.
Vraag die ik al een tijdje vermijd is `Wat voor land is Nederland?’ of `Wat voor land is Nederland gewórden?’.
Wanneer ik nog niet zo lang geleden door een ver buitenland trok en daar andere reizigers trof met wie ik ’s avonds at of een glaasje dronk, hadden we het al snel over de landen waar we vandaan kwamen. Wat is er bijzonder en aantrekkelijk aan? Als het mijn beurt was, stak ik op volle kracht van wal, terwijl ik mijn best deed niet te overdrijven, maar mijn loftrompet tetterde er lustig op los.
Zou ik die muziek nog steeds maken? Moet ik over nadenken en soms is het linke soep als je ergens sterk over moet nadenken.
Ja, de zee, de stranden, hier en daar nog wat bossen en oude steden, er zijn plekken waar je paar seconden niemand tegenkomt, dat is het wel zo’n beetje. Er is vooral veel gedoe en het meeste gedoe manifesteert zich benauwend. 
Gisterochtend hoorde ik dat alles wat er in het Elvis-museum in Alkmaar te zien is, te koop wordt aangeboden. Museum gaat weg. De directeur heeft ook een Beatles-museum en zei in het ochtendprogramma op de radio dat we meer een Beatles-land zijn dan een Elvis-land.
De muziek van de Beatles draai ik vaak, altijd goed voor mijn humeur. Krijg er ook energie van. Van Elvis ook trouwens, maar is toch anders. Met de Beatles groeide ik meer op dan met Elvis, kreeg er zin van in de toekomst.
Nederland vind ik in deze tijd geen Beatles-land. Was het maar waar! Veel te veel tegenwind!