Barrière

“O jongens, daar is Thomas. Die legt het allemaal uit.”
Bedrukkende aankondiging. Wat is de kwestie? Christelijke feestdagen! 
In mijn familie waarvan ik de koude kant ben, wordt er met vraagtekens tegenaan gekeken en ik, met mijn degelijke rooms-katholieke opvoeding, ben een man met antwoorden. Vind ik niet erg, heb goede herinneringen aan die opvoeding en nam er ook veel van mee. Daarom doe ik over christelijke feestdagen helemaal niet raar en afstandelijk.
Wil niet zeggen dat ik alle uitleg hanteerbaar paraat heb. En die moet ik telkens opnieuw geven, want het geheugen is niet bij iedereen van ijzer.
Kerstmis is geen punt. Ze snappen wat er aan de hand is, geboorte Jezus, in armoedige omstandigheden, begin van een nieuwe tijd. Wat die nieuwe tijd ongeveer inhoudt, is onderwerp van veel gissingen, maar ik ben al blij dat het besef ervan leeft.
Pasen is ingewikkelder. Ik moet erbij zeggen dat ik het nu vooral heb over de kinderen binnen de familie. Die krijgen er op school niets over te horen. Vandaar: “O jongens, daar is Thomas. Die legt het allemaal uit.”
Goed, Pasen. Ik vertel het geduldig, maar: “Ja, dat zei je vorig jaar ook al.” Herhaling zorgt in die leeftijdsgroep voor verveling en verzet. Wat ik er nét doorheen krijg, is dat je voortleeft, ook al ben je gestorven.
Over een dag of tien Pinksteren. Intens karwei, terwijl ik aan dat feest hecht, want de kern ervan is inspiratie, bezieling.
Maar eerst de barrière van morgen, Hemelvaart: “Hoe ging hij dan naar de hemel? Steeg hij gewoon op? Als een raket?”
Moet dan toegeven dat de logistiek me niet helder meer bijstaat, maar ik wil niet zeggen: “Zoiets.” Dat is niks.
De jongste jongen roept: “Maar eerst ging hij dauwtrappen.”