Hoop

Voor het eindexamen Nederlands moeten leerlingen, geloof ik, ook vragen beantwoorden over een tekst om te zien of ze die goed begrepen hebben. Ik stel me voor dat die tekst gaat over de politieke gebeurtenissen van gisteren en de eerste zin is: “Ineens zitten we tussen de brokstukken van een faliekante mislukking.”
De vraag: wat is er fout in deze zin?
Of het precies zo gaat bij dat schriftelijk examen, weet ik niet, gelukkig niet, maar ik stel het me dus alleen maar voor.
Goed, ik moet die vraag beantwoorden en schrijf op: het woord `ineens’. 
Moet ik toelichten natuurlijk en dan schrijf ik, als wijsneus-in-wording, dat het al heel lang in de lucht hing en dat het dus helemaal niet ineens is. Vanaf het begin was het al `een faliekante mislukking’.
Misschien, om de allerbeste beurt te maken, voeg ik er nog aan toe wat al vanaf het begin de kern van die faliekante mislukking was. Omdat schaduwpremier Wilders niet echt met hart en ziel geïnteresseerd was in de samenleving, maar vooral in zijn eigen gedachten en opvattingen over die samenleving. Anders had hij de boel ook niet zo bot in de steek gelaten!
Als ik de examens moest nakijken, gaf ik me nu al een voldoende.
Maar ja, ik ben geen leerling maar een examenvrij inwoner van een stuurloos land. Er zullen vast mensen in Den Haag zijn die zich wanhopig afvragen wat president Trump wel niet moet denken wanneer hij eind juni hier landt en niet eens ontvangen wordt door een echte premier. Misschien stelt hij voor: “Zal ik Nederland er voorlopig maar bij doen? Dan zet ik jullie hoe dan ook op de kaart!” 
Misschien gaat Nederland bij nieuwe verkiezingen wel voor fatsoen en redelijkheid. We houden ons hart vast, maar hoop doet leven.