Geheugenpaleis

Van atlete Femke Bol krijg ik een goed humeur, niet alleen van haar prestaties, maar ook door hoe ze die toelicht, met een stem die bij haar snelheid hoort. Ze geeft haar energie door.
Ik kwam haar tegen in een artikel over het geheugen, over hoe je de werking ervan kunt stimuleren. Wonderlijk detail: ze zet een kruisje op de enkel van het been waarmee ze begint te rennen. Ze heeft de neiging met haar andere been te starten en moet dus onthouden dat niet te doen. Kruisje.
Hoogleraar Katinka Dijkstra, verbonden aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, specialiseert zich in het geheugen en prijst het kruisje van Femke. We moeten ons helpen van alles te onthouden en dus trucjes toepassen. Met een kruisje mag je natuurlijk niet vergeten waarvoor dat is.
Een andere geheugendeskundige, Job van den Hurk, zegt dat je visueel moet maken wat je wilt onthouden. Als je niet wilt vergeten in de supermarkt kaas te kopen, moet je die zien liggen. Je hebt een geheugenpaleis in je hoofd en daarin is een kamer met een plekje voor de kaas. Je loopt dus door dat paleis heen.
Aandacht is van belang, niet je sleutelbos gewoon maar ergens neer gooien, nee, vaste plaats. En nu kom ik terecht bij mijn eigen methode: stel dat ik geen vaste plaats heb voor de sleutels, zeg ik hardop waar ik die neerleg: “Ik leg de sleutels nú naast het hoge stapeltje blauwe enveloppen van de belasting.” Ik moet mezelf hóren, ook details als die blauwe kleur (alsof ik die kan vergeten!) en dat het stapeltje hoog is (wil ik wel vergeten!). Als ik later die sleutels zoek, hoor ik mijn stem in mijn hoofd.
Dus let op de details: straks de vriendin `met de zingende ogen’ bellen of langs de winkel `van de mensenhater’. Zéggen. Helpt!