Eensgezind

Het is wijsneuzerig je altijd af te vragen of iets zin heeft. Zinloze dingen of gebeurtenissen kunnen vaak een wonderlijke schoonheid hebben. Maar als iets ontzettend zinvol bedoeld is, kan het zinnig zijn je af te vragen of het werkt.
Zaterdagavond staan de treinen drie minuten stil uit protest tegen het geweld waarmee personeel geconfronteerd wordt. Afgelopen zaterdag werd een conducteur mishandeld door een groep jongeren. Verschrikkelijk is dat. De woede hierover begrijp ik door en door, ook omdat het een patroon wordt. Alle protest hiertegen is redelijk.
Toch denk ik dat de NS iets anders moet bedenken dan de treinen op zaterdagavond drie minuten niet te laten rijden. Heb het niet over de last die reizigers ervan kunnen hebben. Is geen last: drie minuten. Bovendien kennen regelmatige reizigers het wel, treinen die ineens in een landschap stoppen. Of niet vertrekken.
Nee, het is zaterdagavond, uitgaansavond. Het zal niet verbazingwekkend zijn als mensen die zin hebben te klieren, in die drie minuten aanleiding zien dat eens lekker te gaan doen. Even laten merken wie de baas is.
Misschien ben ik nu pessimistisch.
Natuurlijk moet de overheid de NS te hulp schieten. Meer geld voor meer personeel. Een samenleving is pas echt een samenleving als veiligheid, gezondheidszorg en onderwijs op orde zijn. 
Kunnen de andere reizigers in een trein ook niet iets doen? Meer dan iets. Dat bijvoorbeeld iedereen opstaat en naar de coupé loopt waarin andere reizigers zich misdragen. Niet mee gaan vechten, nee natuurlijk niet, er alleen maar zijn, op volle kracht dus, eensgezind, om dat prachtige woord maar eens te gebruiken. Wat gebeurt er dan? Naïef idealisme? Kan helpen. Kán. Zou kunnen.