Fles

Zaterdag ben ik vroeg in de supermarkt. Een mooie herfstdag moet je zo volledig mogelijk meemaken. Bij de kassa sta ik achter een jonge moeder met een erg jonge baby in een draagzak. Zojuist stond ze ook naast me bij het broodbeleg. Ze lichtte haar kind in over hagelslag: `Zie je, er zijn drie soorten. Welke zal mama kiezen?’ Vind ik aangenaam.
Nu zegt ze: `Ja, die mijnheer loopt een beetje moeilijk.’ Ze doelt op een slordig ogende man die ons zojuist is gepasseerd. Hij loopt naar de uitgang met een onwillig been. `Hij heeft misschien een ongeluk gehad, ja, ’ zegt de jonge moeder tegen haar baby. Volgens mij leef je bewuster als je alles om je heen benoemt en toelicht.
Ik kijk nog steeds naar de man, want er is nog iets met hem, ik weet niet wat. Dan zie ik het, in een van de broekspijpen, net boven de knie, manifesteert zich de vorm van een fles. De man kijkt daar niet naar, maar strak voor zich uit en versnelt gespannen zijn moeizame pas. De fles zakt nu langs de knie wat verder naar beneden. Ik zie dat de jonge moeder het ook ziet, haar ogen zijn groot en verbaasd, maar ze zegt niets. Haar baby is een zachte slaap verzeild geraakt, misschien daarom.
De man is bij de uitgang gearriveerd en nu piept de bovenkant van de fles onder zijn broek vandaan. Het is een fles rode wijn met een goudkleurige schroefdop. Die heeft hij in zijn broekzak gestoken zonder vooraf de conditie van de die zak te controleren. Ben blij dat ik hem dat niet zag doen, want wat zeg je dan, áls je al iets wilt zeggen? De fles maakt zich nu los uit de broekspijp van de man en valt in scherven. De man haast zich wild de mooie herfstdag in. De jonge moeder zegt: `Ach, ach.’ Uitstekend commentaar.