Haast

Eindelijk zie ik haar in het echt. Samen met zangeres Beatrice van der Poel mag ik in een televisieprogramma iets over onze voorstelling vertellen. Het is een bont programma met veel gasten. Ik sta met Ferry Mingelen te praten die dadelijk het aftreden van Emile Roemer moet toelichten.
En dan komt ze dus binnen, voortgetrokken door een smal, laag hondje dat van energie bijna uit elkaar spat, de vrouw die ik vaak op televisie gezien heb terwijl ik weinig televisie kijk, de koningin van Heel Holland Bakt, kookautoriteit bij uitstek, Janny van der Heijden. Ze ziet er prachtig uit. Ferry Mingelen wijst naar het hondje en vraagt: “Ga je daar iets lekkers van maken, Janny?” Ze reageert daar niet op en geeft ons allemaal een hartelijke hand.
Ik wist dat ze zou komen. Een redactrice van het programma had me gezegd dat ze tijdens de tafelgesprekken op de achtergrond een ragoutje zou bereiden. Ik wil iets tegen Janny van der Heijden zeggen, maar het lijkt me beter dat na afloop te doen, want nu heeft ze natuurlijk dat ragoutje in haar hoofd.
Onze kleedkamer is naast die van de 3 J’s uit Volendam, montere mannen van wie er twee Jan heten, een niet, maar die zie ik niet want hij is zijn gitaar vergeten en moet dus iets regelen. Ik ken hun muziek nauwelijks. Van muziek uit Volendam luister ik alleen naar The Cats, maar die bestaan niet meer. Toen ik vorig jaar een broodje paling in het dorp at, zei de broodjesverkoper dat Piet `gelukkig weer zijn borreltje dronk’. Piet is Piet Veerman, de magistrale zanger van de band.
Na de uitzending wil ik Janny van der Heijden bekennen dat ik haar zo geruststellend vind, maar ze heeft helaas de vliegende haast van een té beroemde persoonlijkheid.