Installatie

Aan Emmen dacht ik niet vaak. Ik verwachtte dat daar zaterdag verandering in zou komen. Ook daarom zette ik de televisie aan, nieuwsgierig naar de avonturen van de Koninklijke familie. Al een paar dagen hoorde ik in radioprogramma’s korte berichten over sjoelen.
Maar mijn belangstelling lag voortdurend onder vuur. Het huis bleek een duiventil. Groot deel van de familie kwam zich voorbreiden op een lange dag. Ook vrienden van de familie. En een stuk of tien kinderen. Als een bezetene bakte ik eieren.
Ik kwam pas weer voor het toestel terecht bij een altijd gênant moment, dat het persmoment wordt genoemd. Een paar onderdanige vragen die met name onze vorst met grote angstogen aanhoort. Emmen was een stad uit duizenden, dat werd helder. En de inwoners zijn hartverwarmend. Gelukkig was de koningin in vorm, daarbij ondersteund door wat ze op haar hoofd had, een sprookjesachtige installatie. De dochters waren iets minder op hun gemak, wat niet moeilijk te begrijpen is.
Gefascineerd kan ik kijken naar de middelste prinses die zich tijdens dat soort gebeurtenissen altijd suf verveelt. Zichtbaar had ze ontzettend veel andere dingen aan haar hoofd. En dan ook nog in Van der Valk logeren! Vast door vader bedacht.
Natuurlijk werd haar ook wat gevraagd. Hoe haar tussenjaar was geweest? Nou, fantastisch, ze had veel gereisd. Kon ze daar iets over vertellen? Nee, wilde ze niet (“In zo’n tussenjaar is elk moment bijzonder”) waardoor de goede verstaander veel voor zich gaat zien. En wat haar plannen waren? Wist ze niet.
Fijn gesprekje. 
Kan zij in theorie ook niet koningin worden? Nederland wordt dan een ander land.
Haar had ik graag zien sjoelen, maar ik moest assisteren op de vrijmarkt.Installatie