Ontspanning

Een angstaanjagend woord vind ik: shoppen. Wat het woord betekent dus. Dat het woord er zo als woord uitziet, daar kan het woord ook niets aan doen. Het is een beetje sneu, want het kan ook in het Nederlands, maar dan is blijkbaar de uitstraling minder, ja minder wat?
Goed, shoppen dus. Ik kom erop omdat ik binnenkort een dagje naar Londen ga om een tentoonstelling te zien van David Hockney. En gisterochtend knalde er op de televisie een reclamespotje waarin geroepen werd dat je min of meer voor niks op en neer kunt. Ja, je moet wel iets betalen, maar dat was zo weinig dat ik het bedrag onmiddellijk weer vergat. De bedoeling van de reis is een dagje shoppen, maar, hoopte ik, misschien mag je van de reisorganisatie ook wel naar een tentoonstelling.
Tegelijkertijd dacht ik: kom op, Verbogt, doe nou eens een beetje losjes, ga eens lekker shoppen als een man van de wereld! Hoe dat laatste precies moet, een man van de wereld zijn, is iets waarop ik al bijna levenslang studeer, maar misschien ben ik met shoppen al een eindje op de goede weg.
Omdat ik me nooit in shoppen heb verdiept, moet ik er wel even doorheen. Als ik het goed heb begrepen is het van alles kopen zonder dat je daarvan iets wezenlijk nodig hebt. Het is een vorm van ontspanning, net als bijvoorbeeld dansen, wat ook niet strikt noodzakelijk is, maar een heleboel mensen knappen er enorm van op. Als ik moet kiezen, dan maar shoppen.
Maar ja, welke spullen vind ik leuk zonder dat ik ze kan gebruiken? Ik geloof niet dat het de bedoeling is dat je tijdens het shoppen bij alles metersdiep staat na te denken, want dan wordt het een krampachtige gang van zaken. Zou er een cursus shoppen bestaan? Wordt vervolgd, ooit.