Pijn

Goed woord: wijverig. Ik hoorde het Eva Jinek eergisteren zeggen. Ik word een steeds grotere fan van Eva Jinek. Ze zei het tegen het tamelijk weerzinwekkende personage Jan Roos.
Wat is wijverig? Jijbakken, klieren, de bal vals terugspelen, zoiets allemaal. Jan Roos maakte een opmerking die uiteraard rampzalig dom was, en bij dat soort opmerkingen moet je een onderscheid maken tussen tekst waarmee hij zich verdedigt, en tekst waarmee hij wil scoren. Het mooie was hoe Eva Jinek zuchtte, een korte pauze liet vallen en toen zei ze het dus: dat Jan Roos niet zo wijverig moest doen.
Uiteraard kon hij daarop niet reageren, maar dat kan hij min of meer op niks. Hij heeft vooral dat rotlachje en een rare wijze waarop hij met de ene hand op de andere petst. Jammer dat zo iemand nog zendtijd mag vullen. Na 15 maart zijn we hem gelukkig razendsnel vergeten.
Wat ik al zei, goed woord, wijverig. Waarschijnlijk zullen er vrouwen zijn die bezwaren gaan bedenken, en ik weet nu al vermoeid hoe die bezwaren klinken, maar ik houd het woord er graag in. Wijverig. Door over dat woord na te denken prijs ik me gelukkig dat er zich in mijn omgeving weinig mensen bevinden die wijverig doen.
Tot nu toe het beste woord uit deze verkiezingsperiode. Ik hoorde er uiteraard meer die ik niet kende, en er zijn er twee die pijn doen. Ik schrijf ze hier met tegenzin op. Tevredenlanders. Echt waar. Een deftige politica zei het zomaar: `Er zijn heus nog een heleboel Tevredenlanders.’ Even op je in laten werken en dan snel naar de wc.
De andere is iets minder erg, maar toch ook heel erg: Roverheid. Het woord dat daarbij hoorde was het ouderwetse zakkenvullers. Dat begint nu echt slijtplekken te vertonen.