Rotzooi

Het lijkt eenvoudig, ik bel de wasmachinekoning, vraag wanneer het apparaat bezorgd kan worden en meld wanneer ik volgende week met open armen thuis ben.
De specialist lacht corrigerend: “Volgende week is het meivakantie.”
Is waar ook. Ik vergeet het telkens, waarschijnlijk omdat ik dat wil. Volgens mij is er geen land in de wereld dat zo veel behoefte heeft aan om de haverklap vakantie. Groot deel van het volk trekt er weer op uit. Spanje is de populairste buitenlandse bestemming, las ik in deze krant.
Nu lijkt het dat ik niet iedereen het beste gun, maar dat doe ik wel. Ik vraag me alleen af waar die enorme onrust vandaan komt
Gisteren informeerde ik op de fitnessclub waar de hoofdcoach was. Ook op meivakantie!
“Maar het is nog april,” riep ik zuiniger dan mijn bedoeling was.
“Ja, maar hij wil ver van Koningsdag vandaan.”
O ja, Koningsdag kan het begin van de meivakantie zijn. 
Heb ik sinds gisteren ook wel een beetje begrip voor. Toen ik in de avond thuiskwam, stond de gang vol blikjes bier en flesjes mineraalwater. Ik was vergeten dat mijn jonge familie op Koningsdag commercieel stevig in de weer gaat zijn. Mij is ook al gevraagd of ik niet `wat ouwe rotzooi’ heb waarvan ik af wil. Bij zo’n vraag voel ik mezelf ook even bij ouwe rotzooi horen. 
Om verder in huis te komen moest ik veel bier opzij zetten.
Op het aanrecht lagen kazernezakken chips en plastic verpakkingen vol hotdogbroodjes. Dan moesten er ook ergens knakworstjes zijn. Zag ik niet. Mocht ik me ermee bemoeien?
Ik begon op te zien tegen zondag wanneer alles weer voorbij was, terwijl dat hier in huis niet echt het geval zou zijn.
Ik moet me voorbereiden op het zinnetje: “Komt allemaal heus wel op.” 
Oké, meivakantie.