Zwemmen

Al bijna vijftig jaar denk ik soms aan haar zonder dat wist hoe ze heette. Dat ik nu haar naam ken, komt doordat ik las dat ze zaterdag overleed. Ik denk aan haar als ik op een zomerse avond over het strand loop en naar de zee kijk, wat ik graag doe.
Ik heb het over de Amerikaanse actrice, vooral stuntvrouw, Susan Backlinie, die een kleine rol heeft in de grootse horrorfilm Jaws, die Steven Spielberg maakte van het boek De zomer van de witte haai van Peter Benchley. Ik noem de titel hier omdat ik houd van titels waarin zomer voorkomt. 
Susan Backlinie heet in de film Chrissie Watkins. Ze is maar een paar minuten te zien, maar de laatste seconden van die paar minuten zijn wezenlijk, want dan barst alle ellende los.
De film begint zoals een goede horrorfilm moet beginnen: er is niets aan de hand, mensen hebben een feestje op het strand, een man en een vrouw maken zich los uit het gezelschap, want hebben zin in elkaar. Man heeft te veel gedronken en valt in slaap, vrouw gaat lekker zwemmen, want het is een warme avond of nacht. We horen aan de muziek dat ze dat beter niet had kunnen doen en inderdaad, even later wordt ze met grote kracht onder water getrokken, terwijl ze vergeefs om hulp gilt. 
Veroorzaker van dit onheil hebben we nog niet gezien, maar door de titel van de film kennen we die wel.
Bijna vijftig jaar geleden. Ik zag de film in mijn eentje, op een zonnige middag in een Nijmeegse bioscoop. De korte scène maakt heftige indruk op me. Ik denk niet voor niets bijna altijd aan de nachtelijke zwemster als ik over het strand loop. Telkens weer zie ik haar avontuurlijke onbezorgdheid als ze in het water duikt.
Susan Backlinie stierf aan een hartaanval. Ze was pas 77.