Wolken

Zijn er mensen die nog nooit gevlogen hebben? In een vliegtuig, bedoel ik. Raar dat ik dat niet weet. Laat ik maar voor mezelf spreken als ik zeg dat ik het zorgelijk vind dat de KLM gaat bezuinigen op stewardessen en stewards. Zat er al een tijdje in, maar ineens is het dan zover.
Ik hoor veel gemopper over de gang van zaken op luchthavens en in vliegtuigen waarin je bijna altijd te krap zit en zo. Hoewel ik krimp, ben ik nog steeds aan de lange kant en dat merk ik vooral in een vliegtuig. En daar is nog wel meer onhandigs gaande, maar ja, ik ben gek op stewardessen. Geen kwaad woord over stewards, maar ik ben meer van de stewardessen.
Ik verheug me altijd op het eerste contact: de begroeting bij het betreden van het vliegtuig. Natuurlijk zijn er chagrijnige uitzonderingen, maar in 9 van de 10 gevallen heb ik het monter stemmende gevoel dat we samen op reis gaan, lekker hoog boven de wolken de onmetelijke hemel in. Dat gevoel houd ik nog even vast terwijl ik kijk naar de instructies voor hoe te handelen bij rampspoed, met zuurstofmaskers en reddingsvesten. De stewardessen en stewards doen alles sympathiek voor. Bijna niemand slaat er acht op, maar ik wel. Mijn aandacht is tintelend. En dan begint het allemaal pas.
Even later: `Alstublieft een snackje, mijnheer. Wat wilt u drinken?’ Vorige week nog, korte vlucht, nauwelijks 2 uur, toch deze 8 woorden die horen bij hoe het zonlicht boven de wolken eruitziet, ja, uitgesproken met een stralende stem. Het zijn niet alleen de stewardessen van de KLM, maar ook van andere vliegtuigmaatschappijen.
Ik ben dan ook een voorstander van stewardessen in het dagelijks leven. BijvoorbeeId in supermarkten en ziekenhuizen.