Vrijdag kreeg in het praatcafé van Sven Kockelmann eerst mevrouw Yesilgöz het woord. Ze zei dat de wereld er vanaf vandaag anders uitzag. Niet beter, dat was duidelijk. Ze had net als wij de ruzie tussen de presidenten Trump en Zelensky gezien, die verbijsterende en kinderachtig... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Foto’s
Een vriend vraagt: `Had je het naar je zin in Dordrecht?’ Ik wil vragen hoe hij weet dat ik daar was, maar wat doet dat ertoe: hij weet het. Zelf heb ik ook een hekel aan de vraag hoe ik iets weet. Er kan veel tijd verloren gaan dat uit te leggen. Ik was inderdaad In Dordrecht. Op een aangename locatie moest ik voorlezen uit mijn boek. Een collega moest dat ook, uit het hare. Samen aten we vooraf oesters. De vriend die vraagt of ik het naar mijn zin had in Dordrecht, weet dat óók. Vandaar vooral zijn vraag. Daarom stelde hij die nogal olijk, met een joekel van een knipoog. Hij zegt dat hij foto’s op Facebook zag. Zelf doe ik niets aan Facebook. Niet omdat ik me als een Flintstone wil gedragen, maar met de telefoon en sms en mail heb ik al genoeg aan mijn hoofd. Ik wil niet per se de hele tijd letten op dingen waarop ik niet per se hoef te letten, terwijl ik me wél afvraag of ik goed meedoe met alles. En ik begin me ook een zeur te vinden als ik knorrig zeg dat een mens heus niet de hele dag bereikbaar moet zijn en ondertussen vraag ik me ook af wat ik allemaal mis als ik dat niet ben, wat ook weer lichte onrust veroorzaakt. Doordat ik niets met Facebook heb, weet ik dus ook niet hoe het zit met die foto’s uit Dordrecht. Ja, iemand heeft ze gemaakt, maar wie? Moet ik zoiets scherper in de gaten houden? Moet ik fel vragen wat precies de bedoeling is als iemand een foto van me maakt? Het gevaar is dat je daar een aansteller van wordt. Op sommige dagen kun je buiten adem raken zonder dat je weet waarvan.
Columns
-
-
Afgelopen dagen blijft er veel te veel op mijn netvlies gebrand staan. Wil het even niet hebben over de verbijsterend van het wereldtoneel, binnen de grenzen doen zich ook ontregelende gebeurtenissen voor, van gehéél andere orde, maar ze zijn er wel.
-
Mijn vader kwam uit Halsteren, dat tegen Bergen op Zoom aan ligt, mijn moeder uit Heerlen. Je zou dus zeggen: qua carnaval kat in ’t bakkie! Maar nee hoor, ze hadden geen bezwaar tegen de gang van zaken, want gunden iedereen het allerbeste, maar ze waren er zelf te verlegen voor... lees meer
-
Op een bijeenkomst waar ik een lezing hield, ontstond er daarna een gesprek over de vraag hoe verhalen beginnen. Tijdens die lezing had ik gezegd wat ik vaker zeg: dat je maar de deur hoeft uit te gaan en je komt in een verhaal terecht. Je moet natuurlijk wel goed om je heen kij... lees meer
-
Logge woorden zijn het: statiegelddoel, innameplicht. Van het eerst is bekend dat het niet wordt gehaald en met het twee zit het ook niet goed, een kwestie die me niet boeit, terwijl dat wel zou moeten, want het is een technisch maatschappelijke probleem. En ik maak ook deel uit... lees meer
-
Soms weet je niet of je iets serieus moet nemen. Je doet het wel, even, en dan voel je je belachelijk. Bijvoorbeeld met die app waarover cabaretier Peter Pannekoek het onlangs had: tijdens een film krijg je het signaal (trillen) dat je snel naar wc kunt, want er komt een fragmen... lees meer
-
Vond je als kind lastig: actie ondernemen waarvan je ouders of andere volwassenen zeiden: “Daar word je groot van.” Je wilde niet anders dan groot worden, maar wel zelf bepalen hoe dat in z’n werk ging. Richtlijnen van anderen waren bijna altijd lastig.
-
Er zijn woorden die je stil moet houden, voor jezelf. Kan best een paar voorbeelden noemen, maar dan houd ik ze al niet meer stil. Voor vandaag één uitzondering: genieten. Woord staat voor iets prachtigs, iets intiems. Het is iedereen zeer gegund, maar je moet niet zeggen, ik no... lees meer
-
Soms hoeft een gang van zaken niet te veranderen: “Ik doe het zoals ik het altijd doe.” Deze instelling kan je hoofd op orde houden. Noemt het een soort zekerheid. Uit sommige soorten zekerheid komt veiligheid voort. Wie heeft daar geen behoefte aan?
-
Natuurlijk zijn er politieke partijen die vinden dat vuurwerk tijdens en rond de jaarwisseling gewoon moet kunnen, zoals er veel gewoon moet kunnen, vooral dat iedereen te allen tijden recht heeft op een uitlaatklep en dat recht ook met keiharde hand en de allergrootste mond mag... lees meer
-
In een mensenleven is niets lang geleden, daarvoor is het te kort. Sommige gebeurtenissen verdwijnen onder het zand van de tijd, maar daar hebben die gebeurtenissen het dan ook naar gemaakt. Hadden ze maar iets beduidender moeten worden.
-
Als ik een klacht heb, is die soms enorm over wanneer ik de hulp inroep van een deskundige die de klacht zou kunnen verhelpen. Ook in de medische sfeer.
Vorige week kwam ik bijna niet meer vooruit. Iets in het bovenbeen. Dus naar de fysiotherapeut. Vlak voor zijn praktijk i... lees meer -
Meeste klusjes schuif ik voor me uit. Komt door faalangst en ook heb ik voortdurend wat anders aan mijn hoofd, maar met die belasting kan ik best wat losser omgaan. Wil ik ook vaak, maar niet als er een klusje om aandacht zeurt.
“Nu even niet” –dat is het zinnetje.
Er... lees meer -
Sta er nooit zo bij stil, maar wanneer ik ze op een rijtje zet, ken ik best veel mensen die alleen leven. En die dat echt niet vervelend vinden, integendeel, het is een keuze. Ik ken ook best veel mensen die hen al heel snel `zielig’ vinden of `waarschijnlijk niet helemaal geluk... lees meer
-
Ons lachgedrag is fascinerend. Vaker dan soms lach je terwijl er niets te lachen valt, maar je sterk het gevoel hebt dat het moet. Bijvoorbeeld bij iemand van wie je afhankelijk bent, een vakman die iets belangrijks in huis komt herstellen. Het duurde even voordat je hem (m/v/x)... lees meer