De Britse programmamaker Claudia Hammond schreef een boek dat De kracht van vriendelijkheid heet. Een voor de hand liggende reactie zal vast zijn: linke soep, voer voor softies. Ik denk dat niet. Het boek las ik nog niet, wel een interview met haar in Trouw.... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Smulpaap
In mijn eentje in een restaurant eten vind ik echt niet vervelend, integendeel. Graag neem ik waar wat er om me heen gebeurt, niet al te opzichtig natuurlijk, want ik ken mijn manieren. Ons gedrag in een restaurant is interessanter dan bijvoorbeeld bij de slager of in een overheidsgebouw, hoewel het daar ook niet mis is. Omdat ik regelmatig over de boeken die ik schrijf, ergens in het land iets moet zeggen, zit ik vooraf bijna altijd in een restaurant. Gisteren overkwam me in een kleine Brabantse gemeente iets opmerkelijks voor de tweede keer. Ik heb een aktetas bij me, geen pretentieus ding, een eenvoudige voorziening, geschikt voor een paar boeken en een krant. Als ik in het restaurant ben gaan zitten en me in die krant wil verdiepen, voel ik ineens waakzaamheid ontstaan in de enorm open keuken en ook achter de bar. Twee dames van de bediening voeren verontrust overleg, terwijl ze zo nu en dan in mijn richting knikken. Een van hen komt informeren wat ik wil drinken. Ik houd van de Brabantse hartelijkheid, maar nu is die te intens, ze dompelt me er in onder, ik verdrink bijna. En dan vermoed ik wat er aan de hand is: misschien denken ze wel dat ik een, hoe heet het, keurmeester (?) ben die in opdracht van Michelin of de Gault Millau-gids hier de meedogenloze smulpaap komt uithangen. Ik weet niet of het waar is, maar het zou heel erg kunnen. Mijn subtiele aktetas maakt me verdacht. Hoe te handelen in deze status? Grommend sla ik het menu open, automatisch zoekt mijn hand in mijn tas naar een barse pen.
Columns
-
-
In het Kuifje-verhaal De Schat van Scharlaken Rackham heeft kapitein Haddock ineens geen zin om op avontuur te gaan. Hij is aan boord van zijn schip, maar niet in beweging te krijgen, onder meer omdat zijn huisarts hem verboden heeft alcoholische dranken te drinken. Kui... lees meer
-
Enthousiaste verslaggevers die weten hoe ze wat spannend is, nog spannender kunnen maken, zijn ontzettend goed voor mijn humeur. Meestal ken ik hun namen niet, of vergeet ik die, maar de man die de zaterdag de race van roeister Karolien Florijn begeleidde, omhels ik vanuit de ve... lees meer
-
Als je bij je huis een werkje verricht, is er altijd wel een buurtgenoot die er iets van zegt. Kan blijkbaar niet anders, woorden die iets moeten overbruggen, maar wat? Een raadselachtige sociale verplichting.
Als je de vuilniszak buiten zet: “Dat ruimt lekker op.”
Je... lees meer -
Kort na de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016 sprak ik de coach van de zwemploeg, een aardige man die een weergaloze rust uitstraalde. We hadden het over winnen en verliezen. Hij tikte met zijn vinger op tafel: “Dat is het verschil.”
Het was in Rio niet gegaan zoa... lees meer -
Van iedere fase in je leven neem je van alles mee naar de volgende. Alles wat je eerder meemaakte, alles wat je toen dacht, bepaalt nog steeds wie je nu bent. Open deur, maar ik dacht eraan toen ik gisteren in deze krant las over `De wonderlijke wereld van het puberbrein’. Dat n... lees meer
-
Bij mijn hitteplan hoort dat ik mijn bezigheden buitenshuis zo vroeg mogelijk op de dag verricht. Bijvoorbeeld sportbeoefening. Kan ik ook overslaan, maar ik ken mezelf: als ik dat doe, blijft het niet bij die ene keer. Consequentheid is niet mijn sterkste eigenschap, maar ik we... lees meer
-
Altijd lees ik graag tips. Vooral voor de hand liggende vind ik aangenaam, bijvoorbeeld dat je veel moet drinken als het erg warm is. Dat doe ik al en door zo’n tip voel je dat je goed bezig bent.
-
Toen vrijdagavond het Olympisch vuur ein-de-lijk brandde, kón ik niet meer, bekaf van té veel ceremonieel exhibitionisme. Waarom ik dan toch keek? Ik houd ervan de sporters te zien die van overal zijn gekomen om het allerbeste uit zichzelf te halen. In Parijs zwaaiden ze ons toe... lees meer
-
In een radioprogramma ging het gisterochtend over ergernissen op vakantie. Aan mensen die zich snel ergeren, erger ik me dan weer en zeker als ze daarover ook nog uitvoerig gaan vertellen. Ik viel midden in een verhaal over ligbedden rond een zwembad en handdoeken die erop lagen... lees meer
-
De zomer is nog te jong om teruggekeerde vakantiegangers te ontmoeten. Met vakantieverhalen. Ja, mijn bevriende buren zijn een uitzondering. Ze stuurden om de dag een veelzeggend fotootje en al die fotootjes samen vertellen helder voldoende over de vakantie. Uitstekend.
La... lees meer -
Graag lees ik van alles over de Olympische Spelen die morgen beginnen. In deze krant was het gisteren een gesprek met oud-judoka Edith Bosch die ik altijd graag aan het werk zag, ook om mijn eigen judoverleden voorgoed te laten verdwijnen onder het zand van de tijd. “Hij is een... lees meer
-
Nog steeds vind ik het jammer dat er in wachtkamers in het medische circuit geen tijdschriften meer liggen. Terechte maatregel, iedereen zit krampachtig het mobieltje te bestuderen, maar toch, ze hoorden zo bij je wachtkamerbeleving. Vooral tijdschriften die je normaal nooit ond... lees meer
-
Bij veel sta je niet stil en dat is maar goed ook, want zo komen er nog meer verrassingen dan er al zijn. Als Trump president wordt, wat door alle hogere machten moet worden voorkomen, is de nieuwe vicepresident James David Vance, over wie we de afgelopen dagen al het nodige kon... lees meer
-
De wereldwijde computerstoring vorige week veroorzaakt zacht de vraag hoe het met ons zou gaan als ineens alles was zoals twintig, dertig jaar geleden. Dat sommige ziekenhuizen, nou ja, veel ziekenhuizen overal in de wereld enorme hinder ondervonden, dat is natuurlijk rampzalig,... lees meer