Eens per week sta ik voor school te wachten. Ik zorg ervoor dat ik op tijd ben, want hij mag niet naar buiten komen en mij niet zien. Hij rekent op me.
Ik wacht tussen jonge vaders en moeders en hier en daar ook een grootouder en doe mijn best daar enorm levendig te staan.... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Kwaliteiten
Bij veel sta ik te weinig stil. Bijvoorbeeld dat het een kwaliteit is als je beslissingen durft te nemen. De laatste dagen las ik een paar artikelen over de nieuwe staatssecretaris van Financiën, Eric Wiebes, de opvolger van Frans Weekers. Dat doe ik vooral omdat het me interesseert wat zo’n staatssecretaris om handen heeft. Ja, hij gaat over de Belastingdienst en daar heb ik dikwijls mee te maken. Die dienst weet meer van mij dan ik van de dienst. Wel snap ik dat er veel mis is, maar wat dat is, kan ik niet samenvatten. Wat de vorige staatssecretaris blijkbaar niet lukte, gaat de nieuwe dus goed af: beslissingen nemen. En hij schijnt problemen aan te pakken, begrijp ik. Ook een kwaliteit. En er zijn nog meer kwaliteiten: hij is van de VVD, maar geen cliché-VVD’er. Ik probeer me daar dan een voorstelling van te maken, maar dat beeld wordt niet meteen scherp. Een landelijk ochtendblad schiet me te hulp: omdat hij niet altijd de gebaande paden kiest, wat een cliché-VVD’er blijkbaar graag doet, wordt hij de Ramses Shaffy van de VVD genoemd. Ja, die had het ook niet zo op gebaande paden, maar zoals we onlangs in de bejubelde tv-serie over het leven van de zanger konden zien, leidde dat wel tot een leefwijze die toch moeilijk beheersbaar bleek. Laten we het zo zeggen: het heeft voor- en nadelen. Ik hoop trouwens dat de Ramses Shaffy van de VVD mij als belastingbetaler ook als een Ramses Shaffy gaat zien. Ik deel immers het lijflied van de getroebleerde vedette: laat me, láát me, laat me mijn eigen gang maar gaan.
Columns
-
-
Oefeningen in geduld zijn nuttig, vooral als je besluit wachttijd productief te besteden: iets in je hoofd nemen en daarover nadenken, waar je normaal niet toe komt, omdat je veel te druk bent met van alles. Is trouwens een prima vraag tijdens wachttijd: is het nodig dat ik het... lees meer
-
Wie vindt dat ijdelheid ook iets fascinerends heeft, kan zich verheugen op het premierschap van Ronald Plasterk. Die enkeling was natuurlijk al verwend met Jan Peter Balkenende, de matigste premier sinds de oorlog, maar vergeleken met Plasterk een toonbeeld van bescheidenheid. ... lees meer
-
Al bijna vijftig jaar denk ik soms aan haar zonder dat wist hoe ze heette. Dat ik nu haar naam ken, komt doordat ik las dat ze zaterdag overleed. Ik denk aan haar als ik op een zomerse avond over het strand loop en naar de zee kijk, wat ik graag doe.
-
“Je kijkt niet of je er zin in hebt.”
In de vroege ochtend ben ik op weg naar huis met een doos wijn, aan een hengsel. Sommige producten lokken áltijd commentaar uit. -
Terwijl ik gisteren in de zeldzaam zachte ochtendzon kranten zat te lezen, struikelde ik over een theorietje dat tijdens de sportbeoefening daarna maar niet uit mijn hoofd wilde.
-
Een demonstratie is niet iets waarvan je droomt, maar als ik dat wel zou doen, liep ik vast mee in een lange stille tocht, met minstens 100 duizend anderen, tegen alle oorlogen waar ook ter wereld. Ons zwijgen was ijzingwekkend en dwingend.
-
Begrijpen wil ik het niet, maar in een Machtig Systeem is érg veel over je bekend, wat je graag eet, waarvoor je speciale belangstelling hebt, of je vaak naar het theater gaat enzovoort. Die informatie zorgt ervoor dat je ongevraagd mailtjes krijgt waarin allerlei onzin wordt aa... lees meer
-
Had iets aandoenlijks, de twee informateurs die aan een kleine tafel in de hoek de grote formatietafel observeerden. De partijleiders moesten zelf volwassen praten. Leek een beetje op een therapeutische sessie: “Ja, Geert, sorry dat ik je even onderbreek, maar ik zie al een kwar... lees meer
-
Wie een tijdje geleden de televisieserie De Joodse Raad zag, zal daaraan nog vaak denken, aangrijpend verhaal, meeslepend verteld, briljant geacteerd. De schrijver ervan, Roos Ouwehand, schreef een vervolg dat zich afspeelt in 1946, over hoe het gegaan is met mensen die... lees meer
-
Halverwege april las ik een artikel dat op mijn bureau bleef liggen. Kort door de bocht is de strekking dat sporten gelukkiger maakt.
Ik sport vier of vijf keer per week, niet omdat ik zo het geluk hoop te vinden, maar voor mijn gezondheid. Wel waar is: na afloop, thuis on... lees meer -
Veel mensen zijn bang voor lawaai vandaag, hoor ik. Voor protesten tegen onze gehavende wereld, tegen onbegrijpelijk geweld, tegen verdriet en leed waarvan je stil wordt.
Waarvan je stil wordt. Ik zie op tegen lawaai, terwijl ik snap als het er wel is. Maar de stilte van va... lees meer -
Nog niet zo lang geleden hadden we het er liever niet over. Niet dat het in de taboesfeer zat, maar het was te intiem, hoewel ik niet weet of dat het juiste woord is.
Geen idee hoe het komt, maar ineens is de belevenis een zeer bespreekbare kwestie geworden, daarom ook maar... lees meer -
Even terug naar het Journaal van dinsdag. Daarin was veel brandend wereldnieuws aan de orde. En daartussen dook ineens onze songfestivalzanger Joost Klein op, beelden van zijn eerste repetitie, vooral foto’s. Behalve de zanger zagen we een man die matig als vogel verkleed was. H... lees meer
-
Heel lang was het gisteren Koninginnedag. En vandaag Dag van de Arbeid. Laatste is zo gebleven, maar wie staat er nog bij stil? Ik ook niet op volle kracht, maar toch even.