Gisterochtend om een uur of zeven sta ik in de deuropening om de vuilniszak naar de hoek te brengen. Moet in een autovrije straat. Vuilniswagen mag er ook niet in.
Het is mijn eerste contact met de buitenwereld, daarom moet ik even om me heen kijken, naar de huizen aan de... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zonnebril
The Cats hebben nog steeds een warme plaats in mijn hart. Kan niet uitleggen waarom, maar dat hoeft ook niet. Veel van je goed kunt uitleggen is minder interessant dan wat je niet kunt uitleggen. In mijn intieme vriendenkring is One Way Wind ons volkslied. We zingen het bij belangrijke momenten en dan gaan we ook staan. Cees Veerman schreef dat niet. Hij was gitarist en de eerste zanger van de band. Zaterdagmorgen hoorden we dat hij was overleden, de nacht ervoor, in Indonesië waar hij al een tijdje woonde, zeventig jaar. In het radiojournaal zei Arnold Mühren, de bassist (en het brein) van de band, dat hij vaak wat depressief was, vroeger ook al. Zo’n onthulling houdt me dan nogal bezig. Eind jaren zestig kreeg ik de langspeelplaat Cats As Cats Can cadeau. In die tijd had ik nog geen last van woordspelingen. Op die plaat stond ook het eerste nummer dat ik van The Cats hoorde, in de zomer van 1967: Sure He’s A Cat. Zaterdag zag ik nog een clip ervan. Of clip, nee, dat is niet het goede woord, een nogal sullig filmpje: The Cats die het lied op bruggen en trapjes braaf playbackten. Cees Veerman zong het en dat deed hij goed. Hij was voor mij, met die zonnebril, een beetje de Keith Richards van The Cats, vooral toen hij ooit zei dat hij het zelf niet in zijn hoofd zou halen muziek van The Cats te kopen. Hij hield vooral van wat ruigere dingen. Toen The Cats ophielden te bestaan, opende hij in Amsterdam een Sexboutique. In die spelling. Hield hij niet lang vol. Volgens mij was hij er te melancholiek voor.
Columns
-
-
Er zijn veel zinnetjes met een vaag alarmerend karakter. Meestal worden ze terloops uitgesproken. Bijvoorbeeld: “Het is er nog niet van gekomen.”
Bijna altijd gaat het dan over iets dat er al lang van had moeten komen, maar ja, zogenaamd geen tijd, andere dingen te doen, la... lees meer -
Links woonden ooit buren die ik niet heb gekend, maar aan wie ik iedere dag even denk. Voor het huis dat ooit hun woning was, zijn twee Stolpersteine, struikelstenen. Daarop hun namen: Mozes Samson van der Woude, (geboren in 1887) en Jansje van der Woude-Moscoviter (geboren in 1... lees meer
-
Nieuw voor me, ik las het gisteren in deze krant: de troonrede staat op knispervrij papier. Is sinds 2013 het geval. Op verzoek van de koning: “Gehaald bij een speciaalzaak, zodat het omslaan van de blaadjes niet afleidt van de boodschap.”
-
Pas maakte ik het weer mee bij een uitvaart: de vriend die de ceremonie geleid had, vroeg aan het eind een warm en welverdiend applaus voor de overledene. Dat kwam er natuurlijk en niet zo’n beetje ook. Alle aanwezigen bleven bedroefd, maar het applaus maakte alles lichter. Het... lees meer
-
In de pauze van mijn les op de toneelschool vertelde een student dat ze eerder weg moest, omdat ze moest laten controleren of ze besmet was met tuberculose. Haar vriend in Londen had die ziekte, vandaar.
“O, een krasje,” zei ik.
“Een wát?” -
Iedereen kent het: bericht van de overheid of een andere instantie waarin staat dat je iets fouts hebt gedaan. Heb je niet, het is zelfs onmogelijk dat je dat hebt gedaan. Moet je dus met de overheid of andere instantie in gesprek.
-
Begin van de dag is van groot belang. Het kleine leven om je hen moet zich niet meteen tegen je keren, want dat kan een waarschuwing zijn: probeer opnieuw met de dag te beginnen! Is helaas niet altijd te doen.
Voorbeeldje: vroeg in de ochtend loop ik de keuken in, diep in g... lees meer -
Berichten over de gang van zaken in ons dagelijks leven sla ik soms over. Kleine teleurstellingen kan ik lastiger vinden dan grote. De kleine kunnen beetje gaan zeuren, over de grote kun je met jezelf vergaderen.
-
Alweer 31 jaar geleden: de Brinkman-shuffle. Raar woord in dit verband, shuffle, maar bedoeld wordt is dat CDA-kopstuk Elco Brinkman op een verkiezingsbijeenkomst niet achter het spreekgestoelte bleef staan, maar losjes over het podium bewoog. Alsof hij hardop liep te denken. Li... lees meer
-
Vlees eet ik nog maar zelden, maar soms denk ik: waarom vandaag niet? Op die vraag zijn veel antwoorden mogelijk, maar ik ben niet altijd in de stemming die allemaal te overwegen. Zaterdag sta ik bij de slager. En op zaterdag is het daar druk, buiten heeft zich een beschaafde ri... lees meer
-
Zal nooit ophouden: in onze bioscopen is weer een film te zien waarin de duivel zich in een jonge vrouw vestigt en dan komt er een priester die aan dat ongemak een einde maakt. Lukt niet meteen. Eerst laat de duivel de vrouw vanuit haar bed een heleboel ellende veroorzaken en tu... lees meer
-
Het leven wordt weer gewoon. Hoorde ik iemand zeggen: “Ja, de zomer is voorbij. Het leven wordt weer gewoon.”
-
Toen het maandag september werd, besloot ik goed op de naderende herfst te letten. Is hier en daar al beetje te zien, onnadrukkelijk, maar toch. De zomer heeft de bomen al vroeg moe gemaakt, dus op sommige plekken zijn er veel gevallen, bruin geworden bladeren, alsof het al late... lees meer
-
Kort door de bocht: humor maakt alles zinvoller. Bijna alles. Door het relativerende ervan en nog belangrijker, het hangt ermee samen, is de ruimte die er door vrijkomt.
Wanneer je in een ernstig gesprek verzeild bent geraakt, komt het hoofdonderwerp daarvan meer tot zijn r... lees meer