Alweer 31 jaar geleden: de Brinkman-shuffle. Raar woord in dit verband, shuffle, maar bedoeld wordt is dat CDA-kopstuk Elco Brinkman op een verkiezingsbijeenkomst niet achter het spreekgestoelte bleef staan, maar losjes over het podium bewoog. Alsof hij hardop liep te denken. Li... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Inspraak
Nog steeds zeg ik liever fitnessclub dan sportclub. Misschien omdat fitness lichter klinkt. Ik probeer twee keer in de week te gaan, liefst drie keer, omdat ik denk dat het moet, al weet ik niet van wie. De machtsverhouding tussen mijn coach en mij kan me monter stemmen. Iedere keer wanneer ik kom, stelt hij een speciaal programma voor me op en dat werken we dan af. Ik zeg `we’ omdat ik niet het gevoel heb dat ik het alleen doe. Eergisteren zei ik per ongeluk `Hè, hè, klaar’ toen ik me losmaakte van een apparaat. Meteen hoorde ik de coach: `Wat zei je daar, Thomas? Klaar?’ Ik besef dat ik door dat te zeggen fout bezig ben en wil me verontschuldigen: `Ik dacht dat…’ Hij onderbreekt me: `Die zin begin je verkeerd. Jij denkt hier niet. Dat doe ik.’ Het is een spel, maar ik vind het ook helder. Soms krijg ik inspraak bij de keuze van de muziek die door de gezondheidsruimte klinkt. Ik houd van bijna alle muziek, maar niet van door computers voortgebracht gebonk, ook al snap ik dat dit dwingende geluid mijn dynamiek kan ondersteunen. De coach kent mijn weerzin. `Zal ik iets anders opzetten?’ vraagt hij dan. In zijn stem hóór ik de gunst. Ik heb dan zin in het andere uiterste: `Doe maar Mozart.’ De coach knikt, wendt zich vervolgens tot de medesporters en roept: `Horen jullie dat? Thomas wil Mozart.’ Hij zet inderdaad Mozart op. Hij heeft er nog wel iets over te zeggen en dat doet hij hard: `Dit is dus Mozart! Misschien is niet iedereen vertrouwd met deze muziek! Maar dan kan de kennismaking geen kwaad!’ Goed.
Columns
-
-
Vlees eet ik nog maar zelden, maar soms denk ik: waarom vandaag niet? Op die vraag zijn veel antwoorden mogelijk, maar ik ben niet altijd in de stemming die allemaal te overwegen. Zaterdag sta ik bij de slager. En op zaterdag is het daar druk, buiten heeft zich een beschaafde ri... lees meer
-
Zal nooit ophouden: in onze bioscopen is weer een film te zien waarin de duivel zich in een jonge vrouw vestigt en dan komt er een priester die aan dat ongemak een einde maakt. Lukt niet meteen. Eerst laat de duivel de vrouw vanuit haar bed een heleboel ellende veroorzaken en tu... lees meer
-
Het leven wordt weer gewoon. Hoorde ik iemand zeggen: “Ja, de zomer is voorbij. Het leven wordt weer gewoon.”
-
Toen het maandag september werd, besloot ik goed op de naderende herfst te letten. Is hier en daar al beetje te zien, onnadrukkelijk, maar toch. De zomer heeft de bomen al vroeg moe gemaakt, dus op sommige plekken zijn er veel gevallen, bruin geworden bladeren, alsof het al late... lees meer
-
Kort door de bocht: humor maakt alles zinvoller. Bijna alles. Door het relativerende ervan en nog belangrijker, het hangt ermee samen, is de ruimte die er door vrijkomt.
Wanneer je in een ernstig gesprek verzeild bent geraakt, komt het hoofdonderwerp daarvan meer tot zijn r... lees meer -
De prille ochtend is me lief. Stil op straat, daglicht is nog niet opdringerig, ik lees aan de keukentafel de ochtendkranten, luister naar de radio, hoef nog niet te praten. Dan naar de sportschool om de hoek. Daar beweeg ik me intensiever dan later op de dag, denk ook na over m... lees meer
-
Er zijn mensen die op orkaansterkte spreken, alsof ze met hun stem een kolossale afstand moeten overbruggen. Graag wil je vragen of het wat zachter kan, maar dat laat je, terwijl je misschien de ander een plezier doet. Wéét die het van dat keiharde stemgeluid?
Raar dat je d... lees meer -
De laatste dagen van augustus hebben voor mij dezelfde lading als die aan het einde van het jaar. Lading is misschien een raar woord, maar ik bedoel dat ze in het teken staan van afscheid en perspectief.
-
Het is informatie die me van mijn stuk brengt. Zeg of schrijf ik bijna nooit: van mijn stuk brengen. Als je die uitdrukking paar keer achter elkaar gebruikt, worden het rare woorden. Welk stuk?
-
Interessante ontwikkeling die blijkbaar al tijdje aan de gang is: de luisterbar, een café waar je heen gaat om naar muziek te luisteren.
-
Er zijn van die beelden die je minstens paar dagen bij blijven. Nu bijvoorbeeld de foto van de auto waarin premier Schoof zat, op de oprijlaan naar het paleis van de koning waar het gehavende kneuzenkabinet als enige punt op de agenda stond. In de verte de trap waarop dat kabine... lees meer
-
Wanneer ik aan mijn vader denk, wat ik vaak doe, probeer ik me niet voor te stellen wat hij vindt van wat ik doe en laat, is meer iets voor mijn moeder (`Kijk je wel uit, jongen!’), maar aan hoe hij nu om zich heen kijkt, naar de kleine wereld, naar de grote wereld.
Deze da... lees meer -
Natuurlijk moet ik niet overdrijven of al te gevoelig doen, maar ik probeer zo min mogelijk in winkels te zijn. En als het moet, en het moet helaas vaker dan me lief is, alsjeblieft niet te lang. Paar uitzonderingen: muziekwinkel, boekhandel, kantoorboekhandel, zeker als het gaa... lees meer
-
Of het nog te zien is, weet ik niet – zit niet vaak voor het televisietoestel, maar het programma Hello Goodbye vind ik aantrekkelijk. Ik hoop dat het altijd blijft bestaan. Joris Linssen spreekt mensen aan die op Schiphol wachten op familie of vrienden die een tijdje o... lees meer