Verbinder, netwerker, bestuurder, maar de meest gehoorde typering van de nieuwe paus was: nederig, net zoals zijn voorganger. Die verscheen toen hij gekozen was, in eenvoudig wit op het balkon. Deed deze nieuwe paus niet, nee, in een gewaad met goud en glitters, maar een deskund... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Kleurplaat
Misschien was zaterdag de laatste mooie herfstdag. Kon nog zonder jas naar buiten. Rond het middaguur zat ik op een bank op een stil pleintje bij mij in de buurt. Meer een plantsoen dan een pleintje, hoe dan ook een plek bij uitstek om zacht weg te zinken in prettig gepeins. Uit sommige bomen maken zich af en toe bladeren los die zich licht dansend naar de begane grond bewegen. Ik besef dat het lang geleden is dat ik naar vallende bladeren keek, een gedachte waarmee ik verder weinig kan, maar die wel past bij de momenten daar in het plantsoen. Er komt een jonge vrouw met een jong meisje naast me zitten. Het meisje laat zich meteen voor de bank op haar knieën zakken en spreidt een papier voor zich uit, een kleurplaat waarop een zwaaiende Sinterklaas te zien is met om zich heen vrolijke Zwarte Pieten. Ben benieuwd naar haar kleurkeuze. De vrouw geeft haar een doos met kleurpotloden en doet haar bloedrode jasje uit. Haar armen zitten vol tatoeages. Nu zie ik dat ook haar nek is geïllustreerd. Zelf ben ik niet zo van de tatoeages, maar wie interesseert dat? We kijken elkaar aan. Ze lacht vriendelijk. Ik ook. Ze heeft een warme lach en zegt: `Vannacht begint de wintertijd.’ Haar stem hoort bij haar lach. De momenten in het stille plantsoen worden nog aangenamer. Ik zeg dat ik `wintertijd’ een mooi woord vind. Zij zegt: `Maar alleen als er een echte winter bij hoort.’ Weer lacht ze. Ik knik: `Daar heb ik zin in.’ Zij zegt: `Ik ook.’ Het is altijd lekker zin in iets te delen. Ja, zo wil ik het noemen: lekker.
Columns
-
-
Het is kersen plukken in omroepland! Natuurlijk heerst er de gebruikelijke wezenloze spanning die het Songfestival veroorzaakt. Wat voor pak? Ogen open tijdens het zingen? Waar op het podium dansen de dansers en hoe? In praatprogramma’s kunnen ze er niet over ophouden. Ach, als... lees meer
-
In gesprekken over leven en dood en de sturende rol van ziekte daarin - we hebben het er vast allemaal soms over - is er altijd wel iemand die zucht: “Ach, wat valt er eigenlijk over te zeggen? Als ik dadelijk de deur uit ga, kom ik misschien wel onder een bus.” Of zoiets. Vaak... lees meer
-
Toen ik na mijn eindexamen met vrienden een paar weken in Spanje vakantie had gevierd, in omstandigheden die meer dan weldadig waren, wilde ik eenmaal weer thuis iets voortzetten wat ik daar deed. In mijn geval was dat het roken van een merk sigaretten dat alleen in Spanje te ko... lees meer
-
Ook altijd lastig zinnetje: “Je lijkt wel gek dat je…” En dan komt er iets wat je van plan ben te doen en waarin je meestal veel zin hebt. Als je iets gaat doen waarin je géén zin hebt, hoor je niet zo snel dat je wel gek lijkt. Misschien bén je het dan gewoon en hoeft het niet... lees meer
-
Op de dagen rond Dodenherdenking en Bevrijdingsdag denk ik altijd aan hoe mijn ouders, hun vrienden, mijn grootouders en hun vrienden over de oorlog spraken. Toen ik me bewust werd van die gesprekken, terwijl de betekenis ervan niet altijd tot me doordrong, was ik een jaar of ze... lees meer
-
Rommelmarkten vind ik aantrekkelijk, niet eens om er van alles te kopen. Nee, je loopt langs dingen die een rol hebben gespeeld in levens, je kunt je ook een voorstelling van de levens maken, en daar ga je over nadenken en dan denk je ook beetje na over jezelf: over wat je mooi... lees meer
-
Vervelend zinnetje: “Ik mag niet klagen.” Soms zeg ik het, het is eruit voordat ik er erg in heb, en dan schrik ik, niet zo’n beetje ook: ben even uit mijn doen. Ik voel me ouder worden, met ontevreden mondhoeken en verslappend haar. Ook meen ik een geur te ruiken van licht bede... lees meer
-
Op het woord `uitdaging’ ben ik zuinig. Wordt te vaak gebruikt en het woord lijdt daaronder, zoals ooit het woord `leuk’ waarvan haast niets is overgebleven. `Beleving’ heeft het ook moeilijk! Zo zijn er nog wel een paar, meer dan een paar helaas.
-
Hoe ik er terechtkwam, weet ik niet meer, is jaren geleden, maar ineens zat ik in een sterk naar schoonmaakmiddel ruikende nieuwbouwwoning bij een mevrouw die zacht over mijn achterhoofd en nek wreef. Kort door de bocht: ze had gaven die voor een normaal mens niet te bevatten zi... lees meer
-
Pasen is een week voorbij, maar gisteren kwam ik toch in een paasverhaal terecht, sóórt paasverhaal.
Ik ben niet thuis, maar in Italië, in de regio Piemonte, op een heuvel vanwaar ik uitkijk over een zachtmoedige en stille wereld.
Aan de achterkant van het huis ligt ee... lees meer -
Nooit bij hem gegeten! Eerste wat ik dacht toen ik hoorde dat topkok Jonnie Boer plotseling was overleden. Had natuurlijk moeten zijn: jammer, want leek me een aardige man. En wat jong!
Ik begreep dat hij zich aan het terugtrekken was uit zijn restaurant De Librije in Zwoll... lees meer -
We kennen het vast allemaal: er is iemand gestorven, familielid, vriend, dierbare kennis, je hebt veel met de overledene meegemaakt en op de uitvaart kom je iemand tegen die zegt dat die het familielid, vriend of dierbare kennis nog vlak voor zijn (m/v/x) dood gesproken heeft en... lees meer
-
In de hete zomer van 1974 was ik in Rome op bezoek bij een vriend van mijn ouders. Hij was filosoof en priester en had een hoge functie binnen het Vaticaan, een omgeving die hij fascinerend vond, maar tegen de autoritaire starheid ervan voelde hij ook weerzin: “Het duurt zeker n... lees meer
-
Je moet het ijzer smeden als het heet is, er al dus wel een uitgever zijn geweest die al tijdens de paasdagen Pieter Omtzigt belde: “Zeg, u schrijft toch wel een boek over uw tijd in de politiek en graag alsjeblieft over het laatste jaar.”