Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Gladiola

Met mijn moeder had ik het er laatst nog over: we gingen altijd naar de intocht van de Vierdaagse kijken bij vrienden die een huis hadden op de Annastraat, de Via Gladiola, een huis met een groot balkon. Vandaar keken we. Mijn laatste keer was op mijn veertiende. Daarna vroegen in mijn puberleven andere kwesties dan de Vierdaagse fél om aandacht. Van die laatste keer herinner ik me dat ik gefascineerd was door de verschillende uitingen van triomf, die mooie mengeling van trots en vreugde. Ik lette bijvoorbeeld aandachtig op wandelaars die net deden alsof er niets aan de hand was, alsof ze niet vier dagen in de benen hadden zitten, nee, ze liepen alsof ze een ommetje hadden gemaakt. Het leek wel alsof als die belangstelling aan weerzijden nogal hinderlijk vonden. Nee, nog even doorlopen dan wachtte er weer een andere orde van de dag. Grappig vond ik dat. Veel sympathie voelde ik ook voor lopers die van gekkigheid niet meer wisten wat ze moesten doen, ze juichten uitzinnig, maar dat was te weinig, ze wilden meer, ze wilden bewegingen maken die hun gejuich nog overstegen. En natuurlijk spotte ik gretig de mannen – het waren altijd mannen – die twee keer hun intocht maakten. Een keer was gewoon niet genoeg. En volgens mij had iedereen het in de gaten en niemand die het erg vond. Ik stelde mezelf voor, later. Hoe zou ik me gedragen? Ik weet niet meer wat ik toen dacht, maar wel wat ik nu voor me zie: dat ik ondersteund moet worden en vooral mijn blijdschap om die steun uit. Ik zal een beetje verwilderd lachen.

Columns

  • In televisieland beginnen vakanties vroeg en eindigen wanneer je de herfst al een beetje kunt ruiken, de geheimzinnige geur van alles wat voorbijgaat. Vind ik niet erg, want voor de meeste uitzendingen heb ik geen belangstelling. Doet er niet toe, maar graag noem ik een uitzonde... lees meer

  • Ben achter met bioscoopbezoek. In mijn agenda staat een lijstje van films die ik per se wil zien, bijvoorbeeld een Franse film met een Engelse titel: The Beast.
    Ik herinner me de recensie die ik erover las. Een van de hoofdpersonen wordt gespeeld door Léa Seydoux. In de rec... lees meer

  • VZojuist reserveerde ik in een theater hier in de buurt een voorstelling. Is altijd een heel karwei met inloggen en een wachtwoord en een account en weet ik veel, maar ik zet gewoon door, ik wil niet achterlijk zijn. Ik ga er wel hardop van praten en hoor mezelf geen fijne dinge... lees meer

  • Beetje zenuwachtig was ik wel, dinsdagmiddag, vlak voordat de nieuwe premier aan ons werd voorgesteld. Niet zo zenuwachtig als hij, maar toch. De komende, laten we zeggen, zes maanden wordt hij de leider van het land. Is niet niks.
    Hij kent Den Haag door en door, maar je za... lees meer

  • Wanneer hij het nodig vond, gaf mijn vader altijd zijn mening. Dus niet in alle gevallen, want soms kon je je mening net zo goed niet geven, ook omdat niet alles om en mening vroeg. Hoe dan ook, hij deed het altijd in milde bewoordingen, en genuanceerd.

  • Als het langdurig geregend heeft, en ik in het nieuws straten blank zie staan, laat ik het tot ons landje beperken, denk ik altijd: blij dat het mij niet overkomt.
    Zoiets mag je misschien één keer denken, twee keer is al linke soep, maar als je het vaker doet, ga je er ook... lees meer

  • In de eindexamentijd is het een prikkelende gewoonte dat Bekende Nederlanders of minder Bekende Nederlanders of Onbekende Nederlanders, die er ook zijn, examen doen op hun vakgebied. Bijvoorbeeld Maarten van Rossem beantwoordde de geschiedenisvragen. 
    Ik lees die bevindinge... lees meer

  • Lijkt me sterk dat het lukt, een radiostilte van een paar weken. Formateur Richard van Zwol kondigde die donderdag af. Paar weken! 

  • Was het woord vergeten: juichspencer. Gisteren kwam ik het tegen in een bericht over de EK-actie van supermarktketen Jumbo. Eerste wedstrijd van het Nederlands elftal staat in mijn agenda, zondag 16 juni, tegen Polen.

  • Toen eergisteren de storm rond het huis joeg en harde regen tegen de ramen zwiepte, had ik zin me lekker met het nieuwe nummer van Donald Duck ver weg in een hoekje terug te trekken.
    Al sinds ik een beetje kon lezen, ben ik abonnee en dat ben ik altijd gebleven. In het begi... lees meer

  • Nog een maand en we zijn halverwege 2024. Nu is er al een voorstelling te maken van waarop er tijdens de laatste dagen enorm teruggeblikt zal worden, waarschijnlijk ook omdat ons land weer of nog zonder regering zit en nieuwe verkiezingen worden voorbereid. Die zijn trouwens alt... lees meer

  • Je moet als ouder mens (wanneer ben je dat?) een zin liever niet beginnen met “In mijn tijd was er geen…”, want bijna altijd is het informatie waar niemand iets aan heeft. Voor tijd staat meestal nog iets: schooltijd, ik noem maar wat.
    Ik zit te lezen over scholierenorganis... lees meer

  • Eens per week sta ik voor school te wachten. Ik zorg ervoor dat ik op tijd ben, want hij mag niet naar buiten komen en mij niet zien. Hij rekent op me.
    Ik wacht tussen jonge vaders en moeders en hier en daar ook een grootouder en doe mijn best daar enorm levendig te staan.... lees meer

  • Oefeningen in geduld zijn nuttig, vooral als je besluit wachttijd productief te besteden: iets in je hoofd nemen en daarover nadenken, waar je normaal niet toe komt, omdat je veel te druk bent met van alles. Is trouwens een prima vraag tijdens wachttijd: is het nodig dat ik het... lees meer

  • Wie vindt dat ijdelheid ook iets fascinerends heeft, kan zich verheugen op het premierschap van Ronald Plasterk. Die enkeling was natuurlijk al verwend met Jan Peter Balkenende, de matigste premier sinds de oorlog, maar vergeleken met Plasterk een toonbeeld van bescheidenheid. ... lees meer

Pagina's