Autorouw. Woord kende ik niet. Ik las er een artikel over, in Trouw. Woord is wat het zegt: je moet afstand doen van je auto, wat verschillende redenen kan hebben, en daar heb je last van. `Last’ is misschien niet het juiste woord, maar dat het pijn doet, is niet te pat... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Gehad
Erg vind ik het niet, maar ik heb het gevoel dat de actrice Halina Reijn zeer aanwezig is in het leven van ons allemaal. Omdat de Nederlandse televisie erg bezig is met wat er op de Nederlandse televisie te zien is, hoorde en zag ik haar intens, vanwege een nieuwe serie dus, `Charlie’ getiteld. Ook las ik nogal wat gesprekken in kranten. De eerste aflevering ontging me, maar ik was al zo ruim geïnformeerd dat ik meende de serie min of meer in mijn hoofd te hebben. Geeft niets. Uit al die interviews met Halina Reijn begrijp ik dat er een nieuw soort vrouw aan het ontstaan is. Of Halina Reijn dat zelf vindt, weet ik niet, het is een conclusie die me zacht wordt opgedrongen. Die nieuwe vrouw is nogal rauw, cynisch, praktisch handelend en niet perfect. Halina Reijn zegt niet dat zij dat is, maar wel een beetje, ik citeer: `Ik ben ook geen poppetje.’ Snel ging ik in gedachten de vrouwen in mijn omgeving langs en ik zag geen poppetje. Even kauwde ik op het woord: poppetje, poppetje. Heb ik in mijn leven vaak met poppetjes te maken gehad? Nee, eerlijk gezegd niet. En ik voelde ook nooit de behoefte ertoe. Soms was er een poppetje in mijn fantasie. Dat de nieuwe vrouw niet perfect is, géén punt, perfectie is vaak saai. Praktisch handelend, ook geen probleem. Maar rauw en cynisch, néé. Hebben we dat niet gehad? Ik weet uit de jaren zeventig dat wanneer je de deur voor een vrouw openhield of `mooi jasje heb je aan’ mompelde of iets te lang naar haar keek, je een knal voor je kop kon krijgen. Heeft niets opgeleverd.
Columns
-
-
Sommigen van ons herinneren het zich vast uit hun jeugd: je wilde iets héél graag, maar van thuis mocht het niet. Had allerlei redenen, maar daarin was je nauwelijks geïnteresseerd. Je bleef er met grote kracht op terugkomen.
In mijn geval was het een brommer, ik noem het... lees meer -
Arm Arnhem! Vaak gedacht deze dagen. Vaak het hart van de stad voor me gezien voordat de brand daar verwoestend tekeerging. Niets is lang geleden, maar na deze ramp lijkt het of het wel zo is, lang geleden heb ik er gewoond, misschien een opmerkelijke overgang na Nijmegen, en de... lees meer
-
Wat maakt een indringend gesprek een indringend gesprek? Meestal zijn er dan rapen gaar of bijna gaar. Gaat, geloof ik, nooit over iets aangenaams. Ik kan zeggen: “Ik ben gek op je. Zullen we ons best doen ons hele leven bij elkaar te blijven?” Ik noem maar wat. Best een intense... lees meer
-
Altijd gedacht dat ze uit het mooie Brabant kwamen, de drie (klap)zoenen bij aankomst en vertrek. Was er onlangs nog, gezelschap van vijf mensen, wat bij binnenkomst vijftien keer kussen betekende. Voor een van hen had ik een cadeau: Dat – kus- had je – kus- niet moeten doen –ku... lees meer
-
Veel moois werd er de afgelopen dagen over Dieuwertje Blok gezegd en geschreven. Het is allemaal waar, niemand die daarvan niet doordrongen is. Nu ze er niet meer is, gaan we veel missen, ook dat werd in alles duidelijk.
-
Vrijdag kreeg in het praatcafé van Sven Kockelmann eerst mevrouw Yesilgöz het woord. Ze zei dat de wereld er vanaf vandaag anders uitzag. Niet beter, dat was duidelijk. Ze had net als wij de ruzie tussen de presidenten Trump en Zelensky gezien, die verbijsterende en kinderachtig... lees meer
-
Afgelopen dagen blijft er veel te veel op mijn netvlies gebrand staan. Wil het even niet hebben over de verbijsterend van het wereldtoneel, binnen de grenzen doen zich ook ontregelende gebeurtenissen voor, van gehéél andere orde, maar ze zijn er wel.
-
Mijn vader kwam uit Halsteren, dat tegen Bergen op Zoom aan ligt, mijn moeder uit Heerlen. Je zou dus zeggen: qua carnaval kat in ’t bakkie! Maar nee hoor, ze hadden geen bezwaar tegen de gang van zaken, want gunden iedereen het allerbeste, maar ze waren er zelf te verlegen voor... lees meer
-
Op een bijeenkomst waar ik een lezing hield, ontstond er daarna een gesprek over de vraag hoe verhalen beginnen. Tijdens die lezing had ik gezegd wat ik vaker zeg: dat je maar de deur hoeft uit te gaan en je komt in een verhaal terecht. Je moet natuurlijk wel goed om je heen kij... lees meer
-
Logge woorden zijn het: statiegelddoel, innameplicht. Van het eerst is bekend dat het niet wordt gehaald en met het twee zit het ook niet goed, een kwestie die me niet boeit, terwijl dat wel zou moeten, want het is een technisch maatschappelijke probleem. En ik maak ook deel uit... lees meer
-
Soms weet je niet of je iets serieus moet nemen. Je doet het wel, even, en dan voel je je belachelijk. Bijvoorbeeld met die app waarover cabaretier Peter Pannekoek het onlangs had: tijdens een film krijg je het signaal (trillen) dat je snel naar wc kunt, want er komt een fragmen... lees meer
-
Vond je als kind lastig: actie ondernemen waarvan je ouders of andere volwassenen zeiden: “Daar word je groot van.” Je wilde niet anders dan groot worden, maar wel zelf bepalen hoe dat in z’n werk ging. Richtlijnen van anderen waren bijna altijd lastig.
-
Er zijn woorden die je stil moet houden, voor jezelf. Kan best een paar voorbeelden noemen, maar dan houd ik ze al niet meer stil. Voor vandaag één uitzondering: genieten. Woord staat voor iets prachtigs, iets intiems. Het is iedereen zeer gegund, maar je moet niet zeggen, ik no... lees meer
-
Soms hoeft een gang van zaken niet te veranderen: “Ik doe het zoals ik het altijd doe.” Deze instelling kan je hoofd op orde houden. Noemt het een soort zekerheid. Uit sommige soorten zekerheid komt veiligheid voort. Wie heeft daar geen behoefte aan?