Vaak zit ik vaag te knikken als me wordt uitgelegd hoe ik gezond moet eten en wat ik vooral moet laten staan. Wil echt niet zeggen dat het me niet interesseert, natuurlijk wel, maar ik hoor er te veel over. Misschien kan het nooit genoeg zijn, maar soms zijn het adviezen die elk... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Lente
Klein dingetje dat ieder lente terugkeert, volstrekt onbelangrijk, terwijl het me wel bezighoudt. In mijn buurt is iets met de vogels aan de hand. Ze eten verkeerd of ze zijn ziek of ontstellend zenuwachtig, er is iets, wat zich later in het jaar niet voordoet, ik wil er eigenlijk helemaal niet over praten, want er zijn ergere kwesties. Het gaat over mijn auto. Mijn auto is oud en moe en geen gezicht, daarom hecht ik eraan. Maar het is de laatste weken nóg meer geen gezicht vanwege de vogels. Die auto parkeer ik natuurlijk dicht bij mijn huis, onder bomen. Die bomen zijn het probleem, want daarin zitten ze dus, de zieke of zenuwachtige vogels. Ik leg het woord maar meteen op tafel: diarree. En niet zo’n beetje ook. Soms neem ik mijn auto snel mee naar een garage met wasmogelijkheden, maar ineens heb ik daar geen zin meer in, ook omdat die diarree een gebed zonder end is, om het zo maar eens te zeggen. Eigenlijk kan het me niets schelen. Iedereen heeft weleens diarree. Maar soms kom je op plaatsen waar mensen verwijtend naar je auto kijken. Vreemd is dat. Gisteren stop ik voor de supermarkt. Naast de ingang staat een bank. Daarop zitten een man en een vrouw. Die vrouw heeft een ouderwets lichtblauw broekpak aan, op de groei gekocht, maar die groei heeft een kookpunt bereikt. Ze wijst tamelijk woedend naar mijn auto. Haar man knikt gehoorzaam. Voor hem staat een rode tas van de Mediamarkt met daarop de tekst: Ik ben toch niet gek. Alles heeft met elkaar te maken. Soms is dat troostrijk, soms ook niet.
Columns
-
-
Mijn gedachten gaan deze dagen terug naar eind jaren zestig, naar de gesprekken over bijvoorbeeld de antiautoritaire opvoeding, over alles waarbij een autoriteit de kop opstak. Soms nam ik fragmenten van die gesprekken mee naar het ouderlijk huis, waar mijn zusjes en ik niet ech... lees meer
-
Vaak weet je niet dat je iets hebt. In een uithoek van een zolderkast komt je een broek tegen die je al een jaar of veertig kwijt bent. Lang geleden vroeg je je af hoe het kon, een broek kwijt zijn, waar zou je die hebben kunnen laten liggen? Na een tijdje dacht je er niet meer... lees meer
-
In de meeste gevallen ben ik matig geïnteresseerd in perfectie. Is meestal saai. Perfecte schoonheid, schiet me nu te binnen. Wat me juist fascineert is als er een randje aan zit. Of iemand wordt een perfecte echtgenoot genoemd. Kom op, denk ik dan, er moet toch íets zijn dat ee... lees meer
-
Graag denk ik weer aan woorden van wielrenner Gerrie Knetemann, al ruim 20 jaar niet meer onder ons. Een gevoelsmens. Na zijn succesvolle loopbaan opende hij een paar pannenkoekenrestaurants. Hij zei dat van mensen die van pannenkoeken houden, weinig kwaad te vrezen viel. En dat... lees meer
-
Had dat nou niet gezegd! Ja, dat denk ik als ik lees dat CDA-Kamerlid Henri Bontenbal minister Faber `Trumpiaans’ vindt optreden. Die vergelijking bevalt haar, want Trump “is in ieder geval slagvaardig en hij staat voor zijn zaak”.
-
In andere kranten kwam ik het (nog) niet tegen, maar in deze gelukkig wel, gisteren, een piepklein bericht, maar dat geeft niet, een groter was ook niet per se nodig, Mij gaat het erom dat er aandacht aan werd besteed.
Waaraan? Aan de dood van de Engelse acteur Brian Murph... lees meer -
Zo stom dat ik niet wist dat de EU ook over mijn eten en drinken gaat. Vanaf gisteren mogen we van die machtige instantie eendenkroos eten, waarvan de officiële benaming waterlinzen is. Daarvoor was dat blijkbaar niet de bedoeling. Of je er gloeiend bij was, als je het toch deed... lees meer
-
Gisterochtend zag ik zoals vaak een moeder die een bakfiets voortbewoog met daarin twee jongetjes van een jaar of acht, onder een overkapping die beschutting bood tegen de winterse motregen. Aan de moeder was goed te zien dat ze hard moest werken, maar de moed erin hield.
-
Wanneer ik iemand over `een stukje’ hoor spreken, blijft me dat even achtervolgen, niet op belangrijke wijze, maar toch. Heb het niet over een stukje taart of stukje land, nee ander stukje, zoals in het Journaal van vrijdagavond toen een functionaris het had over `een stukje acc... lees meer
-
De PVV en humor is geen combinatie met een overtuigende uitstraling. Hoeft ook niet, maar soms denk je dat iets humor is, terwijl je daar meteen ook weer aan twijfelt.
Twee voorbeelden. -
Hoe het precies zit met mijn sympathie voor Dilan Yesilgöz, weet ik niet. Die is er in ieder geval wel. Het is niet haar partij, niet haar rol in de coalitie, het zijn ook niet haar standpunten, voor zover die te doorgronden zijn, het is iets anders. Ik denk dat ik het moet zoek... lees meer
-
Het begint allemaal als je voor het eerst de deur uit gaat. Dat doe je niet op eigen kracht, je wordt gedragen of zit in een wagentje. Je hebt nog niets meegemaakt, behalve dat er voor je werd gezorgd, maar zelfs dat had je niet zo goed in de gaten. Je neemt en nam wel iets waar... lees meer
-
Gisterochtend vroeg ik me af wat voor dag het voor mij zou worden: Internationale Lego Dag of Privacy Day, waarschijnlijk ook internationaal, anders zou het niet in het Engels zijn.
-
Het bruine café is aan het verdwijnen, andere cafés ook, maar het bruine café heeft het zwaar. Er zullen vast veel mensen zijn die dat nauwelijks of niet interesseert, mij wel.