Als ik in Hilversum ben om in een radioprogramma mijn zegje te doen, zie ik bijna altijd presentator Astrid Kersseboom, in een gang, zittend op een bureau, en ook bijna altijd, en daarom meld ik dit, schaterend, niet in haar eentje, nee, met collega’s om haar heen die ook plezie... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Ingreep
Opmerkelijk en ook troostrijk nieuw is dat Jack van Gelder in het passiespektakel op 17 april Pontius Pilatus gaat spelen. We weten allemaal dat Jack een gezellige man is die niets van narigheid moet hebben. Het is dus niet ondenkbaar dat hij tegen Jezus (Jan Dulles) zegt, met zo’n olijke knipoog: `Die hele kruisiging gaat mooi niet door. Ga maar lekker doen waar je zin in hebt.’ Een interessante ingreep in de geschiedenis. Wordt vast wereldnieuws, hoe dan ook nieuws dat de wereld wel kan gebruiken. Jan Dulles krijgt de geest en gaat met de 3JS (een J is dan van Jezus) het woord verkondigen en niet zo’n beetje ook. Kortom een wonder. Ik zeg het ook omdat ik onderhand wel behoefte heb aan een wonder. Ergens in de Belgische Ardennen staat in een garage een Mariabeeld te gloeien. Zou hier ook eens moeten gebeuren. Vaag herinner ik me een subtiel huilend Mariabeeld diep in Limburg, maar dat is alweer een tijdje geleden. In mijn jeugd gingen er dikwijls treinen vol zieken en gehandicapten naar Lourdes. Misschien is dat nog steeds zo, maar ik hoor er nooit iets over. Een buurvrouw keerde terug met een plastic Mariabeeldje voor mijn moeder. Dat beeldje was meer een soort fles die vol gewijd water zat. Met dat water probeerde ik eens een vlek uit een pas nieuwe trui te verwijderen. Dat lukte niet, ook niet toen ik er fanatiek het Weesgegroet bij begon te bidden. Ik herinner me mijn teleurstelling levendig. Maria wordt op 17 april vertolkt door Simone Kleinsma. Die is niet voor de poes. Ik verwacht veel van haar.
Columns
-
-
Bevriende buurman zegt dat hij naar het tuincentrum gaat. Of ik zin heb mee te gaan. Neem aan dat hij een grapje maakt. Van tuincentra word ik bedroefd. Dat weet hij ook wel. Of mijn humeur raakt zo van slag dat het me een halve dag kost dat te corrigeren.
-
Fascinerende van woorden is dat er bijna iedere dag een bij komt dat je nog niet kende. Soms lees of hoor je meteen wat het betekent, maar liever weet ik dat dan nog niet. Kan ik er nog even over nadenken en naar gissen.
-
Eind 1963, misschien iets later, kreeg ik van een aardige tante twee affiches cadeau. Net 11 was ik. Affiches is een groot woord: het waren uitvouwbare middenpagina’s uit de Libelle, foto’s van Anneke Grönloh en Rob de Nijs.
“Voor op je kamer,” zei de tante. -
De straat hier is bijna vier jaar autovrij, nu de gewoonste zaak van de wereld, ik sta er zelden bij stil, kan me niet eens meer voorstellen dat er auto’s voorbij het huis raasden.
Op maandag en donderdag kan het even door me heen schieten als ik de vuilniszak op de hoek va... lees meer -
Steeds beter leer ik om te gaan met vriendelijke mensen die me iets proberen op te dringen, vaak een goed doel, terwijl ik al veel aan goede doelen doe, ook soms een handige voorziening waarmee ik digitaal sterker sta. Enzovoort. Altijd onverwachte vragen.
Zaterdag kwam di... lees meer -
Geweldige foto´s. Onze Mark Rutte en president Trump voor de open haard van het Witte Huis. En maar lachen! Heb ze uitgeknipt, niet alleen omdat ze prima voor mijn humeur zijn, ik moet ook aan slappe spreekwoorden en gezegden denken, zoals een dag niet gelachen is een dag niet... lees meer
-
Wanneer ik een paspoort of rijbewijs moet verlengen, vraag ik me altijd af hoe het mij gaat en met de wereld als ik het weer moet doen. Toen ik gisteren op het stadhuis was voor mijn rijbewijs, draaide ik het om: eerst met de wereld, daarna even niets, en dan met mij.
-
Vaak kom ik er te laat achter dat de dag van vandaag een dag is met een speciaal thema, De Dag van Het Brood, Secretaressedag, Complimentendag. Als ik er iets aan wil doen, is het mosterd na de maaltijd.
Morgen is bijvoorbeeld de Internationale Dag van de Slaap. Goed om t... lees meer -
Niet zo vaak zeg ik: “Het wordt tijd.” Zinnetje waarover ik als kind belachelijk lang kon nadenken: hoezo wordt het tijd, hoe kan dat dan, wat wordt er als het tijd wordt? Was misschien best ongezond dat zoiets me bezighield, maar ik kon het niet tegenhouden.
-
Autorouw. Woord kende ik niet. Ik las er een artikel over, in Trouw. Woord is wat het zegt: je moet afstand doen van je auto, wat verschillende redenen kan hebben, en daar heb je last van. `Last’ is misschien niet het juiste woord, maar dat het pijn doet, is niet te pat... lees meer
-
Sommigen van ons herinneren het zich vast uit hun jeugd: je wilde iets héél graag, maar van thuis mocht het niet. Had allerlei redenen, maar daarin was je nauwelijks geïnteresseerd. Je bleef er met grote kracht op terugkomen.
In mijn geval was het een brommer, ik noem het... lees meer -
Arm Arnhem! Vaak gedacht deze dagen. Vaak het hart van de stad voor me gezien voordat de brand daar verwoestend tekeerging. Niets is lang geleden, maar na deze ramp lijkt het of het wel zo is, lang geleden heb ik er gewoond, misschien een opmerkelijke overgang na Nijmegen, en de... lees meer
-
Wat maakt een indringend gesprek een indringend gesprek? Meestal zijn er dan rapen gaar of bijna gaar. Gaat, geloof ik, nooit over iets aangenaams. Ik kan zeggen: “Ik ben gek op je. Zullen we ons best doen ons hele leven bij elkaar te blijven?” Ik noem maar wat. Best een intense... lees meer
-
Altijd gedacht dat ze uit het mooie Brabant kwamen, de drie (klap)zoenen bij aankomst en vertrek. Was er onlangs nog, gezelschap van vijf mensen, wat bij binnenkomst vijftien keer kussen betekende. Voor een van hen had ik een cadeau: Dat – kus- had je – kus- niet moeten doen –ku... lees meer