Er zijn woorden die je stil moet houden, voor jezelf. Kan best een paar voorbeelden noemen, maar dan houd ik ze al niet meer stil. Voor vandaag één uitzondering: genieten. Woord staat voor iets prachtigs, iets intiems. Het is iedereen zeer gegund, maar je moet niet zeggen, ik noem maar wat: “Wordt tijd dat ik weer eens ga genieten.” Kan best zo zijn, maar de behoefte aan die zachte sensatie moet alsjeblieft strikt particulier blijven. Als je het woord uitspreekt, begin je er al over na te denken en dat is altijd jammer. Geldt ook voor geluk.
Soms hoeft een gang van zaken niet te veranderen: “Ik doe het zoals ik het altijd doe.” Deze instelling kan je hoofd op orde houden. Noemt het een soort zekerheid. Uit sommige soorten zekerheid komt veiligheid voort. Wie heeft daar geen behoefte aan?
Natuurlijk zijn er politieke partijen die vinden dat vuurwerk tijdens en rond de jaarwisseling gewoon moet kunnen, zoals er veel gewoon moet kunnen, vooral dat iedereen te allen tijden recht heeft op een uitlaatklep en dat recht ook met keiharde hand en de allergrootste mond mag opeisen. Dat het in de nacht van oud op nieuw een beschamend zootje wordt, hoort nu eenmaal bij een typisch Nederlandse traditie.
In een mensenleven is niets lang geleden, daarvoor is het te kort. Sommige gebeurtenissen verdwijnen onder het zand van de tijd, maar daar hebben die gebeurtenissen het dan ook naar gemaakt. Hadden ze maar iets beduidender moeten worden.
Als ik een klacht heb, is die soms enorm over wanneer ik de hulp inroep van een deskundige die de klacht zou kunnen verhelpen. Ook in de medische sfeer. Vorige week kwam ik bijna niet meer vooruit. Iets in het bovenbeen. Dus naar de fysiotherapeut. Vlak voor zijn praktijk is de blessure verdwenen, sneeuw voor de zon. Binnen vraagt hij: “Als je de mate van pijn op een schaal van 1 tot 10 moet aangeven, waarbij 10 staat voor heel erg, waar zitten we dan?”
Meeste klusjes schuif ik voor me uit. Komt door faalangst en ook heb ik voortdurend wat anders aan mijn hoofd, maar met die belasting kan ik best wat losser omgaan. Wil ik ook vaak, maar niet als er een klusje om aandacht zeurt. “Nu even niet” –dat is het zinnetje. Er is één klusje dat doordat ik het niet doe, me met schaamte vervult. Is de lekke band. Van de fiets! Aan die van de auto moet ik niet dénken.
Sta er nooit zo bij stil, maar wanneer ik ze op een rijtje zet, ken ik best veel mensen die alleen leven. En die dat echt niet vervelend vinden, integendeel, het is een keuze. Ik ken ook best veel mensen die hen al heel snel `zielig’ vinden of `waarschijnlijk niet helemaal gelukkig’ of zoiets. Soms voegen die er dan aan toe: “Is toch zo’n leuke meid!” Of: “Het moet voor die man toch reuzegezellig zijn als hij niet alleen op de bank zit.”
Ons lachgedrag is fascinerend. Vaker dan soms lach je terwijl er niets te lachen valt, maar je sterk het gevoel hebt dat het moet. Bijvoorbeeld bij iemand van wie je afhankelijk bent, een vakman die iets belangrijks in huis komt herstellen. Het duurde even voordat je hem (m/v/x) te pakken kreeg en toen bleek het moeilijk een afspraak te maken: hij moest `een gaatje’ vinden. Dat gaatje werd zichtbaar over twee weken om half 8 in de ochtend. Je vindt het geen aangenaam tijdstip, maar bent dolblij dat hij er eindelijk is.
De aanbeveling `Uit Eigen Keuken’, bijvoorbeeld op een bord voor een eetcafé, vind ik een sympathieke aanbeveling, maar hoeft nog geen succes te garanderen. Hangt er sterk vanaf hoe het er in die keuken toegaat. Ik ken keukens waarin ik nog geen glas water wil drinken. Maar aan `Uit Eigen Keuken’ hangt de suggestie van warme persoonlijke aandacht en ook dat zich daar iets voltrekt wat in andere keukens echt niet gebeurt. Eigenheid is niet niks en in sommige situaties een aantrekkelijke eigenschap.
Vaak zit ik vaag te knikken als me wordt uitgelegd hoe ik gezond moet eten en wat ik vooral moet laten staan. Wil echt niet zeggen dat het me niet interesseert, natuurlijk wel, maar ik hoor er te veel over. Misschien kan het nooit genoeg zijn, maar soms zijn het adviezen die elkaar bijten. Wel was ik blij toen eergisteren melk in het zonnetje kwam te staan. We moeten iedere dag een glas drinken. Dat zegt Ellen Kampman, hoogleraar Voeding en Ziekte. Helpt tegen kanker.
